Taraflar arasındaki “kat malikleri kurulu kararının iptali” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir 7 Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 23.12.2009 gün ve 2009/156-1408 sayılı kararın incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 18. Hukuk Dairesinin 08.03.2011 gün ve 2011/699-3147 sayılı ilamı ile,
(Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Kat Mülkiyeti Yasası’nın 34. maddesinin dördüncü fıkrasında ve 41. maddesinin üçüncü fıkrasında; yönetim ve denetim kurulunun tüm bağımsız bölüm maliklerinin sayı ve arsa payı çoğunluğu ile seçilebileceği belirtilmiştir. Somut olayda ise; iptali istenen 05.01.2009 günlü kat malikleri kurulu toplantısının 6.maddesinde ana taşınmaz için yönetim ve denetim kurulunun seçildiği, ancak; toplam 39 bağımsız bölümden oluşan ana taşınmazın sayı ve arsa payı çoğunluğu sağlanmadan bu seçimin yapıldığı anlaşılmıştır. Bu sebeple, iptali istenen 05.01.2009 günlü kat malikleri kurulu toplantısının yönetim ve denetim kurulu seçimine ilişkin 6.maddesinin de iptaline karar vermek gerekirken bu yöndeki istemin reddi yolunda hüküm kurulması,
2-Davacı vekili dava dilekçesinde sadece 05.01.2009 günlü kat malikleri kurulu toplantısında alınan kararların iptalini istemesine rağmen, mahkemece ayrıca; .. Blok .. numaralı bağımsız bölümün balkonuna takılan klima ve balkon lambası ile ilgili istemin reddine şeklinde de istem dışı karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir..)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacılar vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 21.03.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.