MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan TCK’nın 158/1- son, 43, 62 ve 53. maddeleri gereğince mahkumiyet,


Sanık hakkında, nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmü, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiş ve sanık müdafisi tarafından bu hükme yönelik olarak da temyiz talebinde bulunulmuş ise de, 5271 sayılı CMUK"nun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından, sanık müdafisinin özel belgede sahtecilik suçu açısından temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda karar verebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede,
İstinye Park Residans sitesinde yönetim işlerini yürüten katılan IB Ege Gayrimenkul Danışmanlık şirketinde muhasebeci olarak çalışan sanığın, çalıştığı dönem içerisinde, katılan şirket yöneticilerinin imzalarını taklit ederek veya şirket yöneticilerin haberi olmadan imzalattırarak oluşturduğu 29 adet sahte ödeme talimatı ile site yönetimine ait banka hesabından toplam 373.364,00 TL parayı, hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığı kararı verilen ve site yönetimi ile herhangi bir ilgileri olmayan, yakınları ve tanıdığı kişilerin banka hesaplarına havale ettirdiği, bu surette sanığın nitelikli dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarını işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafisinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan temel cezasının belirlenmesi sırasında, uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle, CMK’nun 232/6.maddesine aykırılık oluşturulması,
b) 5237 sayılı TCK"nın 158. maddesinin 1. fıkrasının (e), (f) (i) ve (k) bentlerinde sayılan hallerde, adli para cezası belirlenirken, tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı kanunun 52. maddesi uyarınca, 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması suretiyle tespit edilmesi gerektiği gözetilmeden, 5275 sayılı Kanunun 106.maddesinde öngörülen adli para cezası yerine çektirilecek hapis cezası süresinin belirlenmesi açısından, infazda tereddüt oluşturacak şekilde doğrudan elde olunan haksız yararın iki katı esas alınmak suretiyle ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; a) Hüküm fıkrasının 1 numaralı bendinde temel cezanın belirlendiği kısımda yer alan "suçun işleniş şekli" cümlesinden önce gelmek üzere "TCK"nun 158/1-f maddesi gereğince" cümlesinin eklenmesi, b) Adli para cezasına mahkumiyete ilişkin uygulamanın hükümden çıkartılarak yerine, “Sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 158/1-f, son maddesi gereğince "37.336 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 43. maddesi gereğince cezasından 1/4 oranında artırım yapılarak 46.670 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 62. maddesi gereğince cezasından 1/6 oranında indirim yapılarak 38.891 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun"un 52/2 maddeleri gereğince günlüğü 20.00 TL"den hesap edilmek üzere sonuç olarak 777.820 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.