Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
İcra ve İflas Kanununun 68/son maddesinin ilk cümlesine göre; “İtirazın kaldırılması talebinin esasa ilişkin nedenlerle kabulü halinde borçlu, talebin aynı nedenlerle reddi halinde ise alacaklı, diğer tarafın talebi üzerine tazminata mahkum edilir.” İcra Mahkemesince  alacaklının itirazın kaldırılması istemi sadece takip dayanağı belgenin İ.İ.K.’nun 68/1.maddesinde belirtilen belge niteliğinde olmadığından bahisle, işin esası incelenmeksizin reddedildiğinden  ve bu nedenle  borçlu  yararına  tazminat verilmesi için aynı maddenin son  bendinde  öngörülen "talebin esasa ilişkin nedenlerle reddi" şeklindeki koşul oluşmadığından  alacaklının tazminatla sorumlu tutulması  isabetsiz olup hükmün bu nedenle  bozulması gerekir ise de, anılan yanlışlığın giderilmesi  yeniden  yargılama yapılmasını zorunlu  kılmadığından kararın düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.
SONUÇ :Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile Denizli 2.İcra Mahkemesinin  14.07.2009 tarih ve 2009/393-701 sayılı  kararının hüküm bölümünün tazminatla ilgili ( 2 ). maddesinin tamamının silinerek  karar metninden çıkartılmasına,  kararın düzeltilmiş bu şekliyle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), mahkeme kararı düzeltilerek onandığından harç alınmasına yer olmadığına, 26.01.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.