Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Şikayetçiler vekili, icra mahkemesine başvurusunda, takip dosyasında haczedilen 7 no’lu bağımsız bölümün müvekkili Y.B.a 2 no’lu bağımsız bölümün ise müvekkili İ. Ç.’e ait olduğunu ileri sürerek taşınmazlar üzerine konulmuş hacizlerin kaldırılmasını talep etmiştir.
Mahkemece, kısa kararda şikayetin kabulü ile davacı adına kayıtlı taşınmaz kaydı üzerine konulan haciz kaydının kaldırılmasına karar verildiği halde, gerekçeli kararda davanın kabulü ile 2 no’lu bağımsız bölüm üzerindeki haczin kaldırılmasına karar verildiği, 7 no’lu bağımsız bölüm ile ilgili bir karar verilmeyerek kısa kararla gerekçeli karar arasında çelişki yaratıldığı görülmüştür.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 tarih ve 7/4 sayılı kararı gereğince çelişki bozma nedeni sayılmıştır. Mahkemece önceki kararlar ile bağlı olmaksızın çelişki giderilerek yeniden hüküm kurulması için kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 24.03.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.