Nitelikli hırsızlık ve basit hırsızlık suçlarından sanık ..."nün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-e (beş kere), 141/1 ve 143. maddeleri gereğince 2 yıl hapis (iki kere), 2 yıl 4 ay hapis (2 kere) ve 1 yıl hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/07/2009 tarihli ve 2006/292 esas, 2009/304 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 24/09/2014 tarihli ve 2011/20284 esas, 2014/15718 karar sayılı ilamıyla düzeltilerek onanması sonucu kesinleşmesini müteakip, cezalarının infazı sırasında, Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilamdaki basit hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle hükümlünün hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi talebinin reddine dair anılan Mahkemenin 17/01/2017 tarihli ve 2006/292 esas, 2009/304 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Nevşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 24/01/2017 tarihli ve 2017/87 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 19/09/2017 gün ve 3958/2017 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/10/2017 gün ve 2017/53803 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, mercii Nevşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 24/01/2017 tarihli kararı ile 5271 sayılı Kanun"un 253/3. maddesinde yer alan "Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması halinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz" şeklindeki hüküm gereğince sanık hakkında uzlaştırma kurumunun uygulanabilmesi olanağı bulunmadığı kabul edilmiş ise de, sanığın üzerine atılı bulunan suçların mağdurlarının ve suç tarihlerinin farklı olduğu, basit hırsızlık suçunu katılan ..."e yönelik olarak... ilinde gerçekleştirdiği anlaşılmakla, anılan hükmün infazının durdurularak 5271 sayılı Kanunu’nun 253. maddesindeki esas ve usullere göre uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği gözetilmeksizin, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesindeisabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosya kapsamına göre, sanık ...’nün dosya kapsamındaki diğer sanık .... ile birlikte mağdur ...’in evinin önünde bulunan aracının plakalarını söküp çalması şeklindeki eylemi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 141/1 maddesi gereğince kamu davası açıldığı, mahkemesince yapılan kovuşturma sonucunda sanığın anılan madde gereğince cezalandırılmasına karar verildiği, sanığın temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 24.09.2014 tarih ve 2011/20284 E., 2014/15718 K. sayılı ilamıyla, “Mağdur ...’in evinin önünde bulunan aracının plakalarını söküp almak suretiyle hırsızlık yapıldığının anlaşılması karşısında, sanıkların eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması gerekirken aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile uygulama yapılması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.” şeklindeki eleştiri ile söz konusu hükmün düzeltilerek onanmasına karar verildiği anlaşılmakla; sanığın eylemine ilişkin suç vasfının belirlenmesindeki yanılgının sonraki değerlendirmelerde kazanılmış hak sağlamayacağı, sanığın üzerine atılı nitelikli hırsızlık suçunun 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi kapsamında uzlaştırma kapsamında olmadığı gözetilmeden, farklı gerekçe ile itirazın reddine dair mercii kararında bir isabetsizlik görülmediğinden (NEVŞEHİR) Ağır Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 24.01.2017 gün ve 2017/87 sayılı değişik iş sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 13.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.