Karşılıksız yararlanma suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 163/2, 62 ve 52. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İSTANBUL 72. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/04/2015 tarihli ve 2014/92 esas, 2015/555 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlediğinin ihbar edilmesi üzerine, 5271 sayılı Kanun"un 231/11. maddesi uyarınca hakkındaki hükmün açıklanması ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 163/2, 62 ve 52. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul 72. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2017 tarihli ve 2016/385 esas, 2017/147 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 26/10/2017 gün ve 5384-2017-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/11/2017 gün ve 2017/61282 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 24/11/2014 tarihli ve 2012/5812 esas, 2014/21423 karar sayılı ilâmında, "Sanık...."nın katılan .... İletişim Hizmetleri A.Ş ile yapılan sözleşmeye aykırı olarak konutunda kullanmak üzere abonelik sözleşmesi ile teslim aldığı kartı, kahvehane işleten diğer sanık ...."a verdiği; sanık Hikmet"in, işletmekte olduğu kahvehanede bu kart ile .... yayınlarını gösterime sunduğunun anlaşılması karşısında; sanıkların eylemlerinin hukuki ihtilaf niteliğinde olduğu ve suçun yasal unsurlarının oluşmadığının gözetilmemesi..." şeklindeki açıklamaya nazaran, dosya kapsamına göre, sanık savunmasında ev aboneliği bulunan digitürk kartını işyerinde kullandığını iddia etmiş olması karşısında, iddia edildiği gibi sanığın digitürk bireysel aboneliğinin bulunup bulunmadığı hususlarında gerekli araştırma yapılmadığı, bu kapsamda sanık tarafından işyerinde digitürk yayınlarına ait şifrelerin illegal yollardan elde edilerek veya izinsiz ortadan kaldırılarak kullanıldığına dair bir delilin bulunmadığı gözetilmeden sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinde düzenlenen kanun yararına bozma; kesinleşmiş hakimlik veya mahkeme kararlarına karşı başvurulan olağanüstü bir yasa yoludur. Bu yasa yolu ile kanunların aynı (tek) biçimde uygulanması, Yargıtay denetiminden geçmeksizin kesinleşen kararlardaki hukuka aykırılıkların giderilmesinin sağlanması amaçlanmaktadır.
Kanun yararına bozmanın konusu hukuka aykırılıkların giderilmesi olunca, ayrıntıları 26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında açıklandığı üzere, yasaya aykırılık halleri uygulamadaki yanlışlıklar ile esasa etkili usul hatalarından ibarettir.
İnceleme konusunu oluşturan davada olduğu gibi olayla ilgili delillerin toplanıp değerlendirilmesi yapıldıktan sonra verilen kararlarla ilgili olarak, delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden ya da eksik kovuşturma ile karar verildiğinden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı bulunmadığı nazara alınarak (İSTANBUL) 72. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.03.2017 gün, 2016/385 E., 2017/147 K. sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 13.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.