MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Tüketici Mahkemesi’nce verilen 10/03/2016 tarih ve 2015/715-2016/249 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı bankadan 17/02/2006 tarihinde ve 04/03/2010 tarihinde iki ayrı kredi kullandığını, birincisinden 3.937,50 TL, ikincisinden de 23.100,00 TL masraf alındığı, toplam 27.037,50 TL masrafın yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu kesintilerin sözleşmelere uygun olduğunu, davalının bilgilendirildiğini, davanın haksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davanın, davacı tüketicinin davalı bankadan kullandığı iki ayrı krediden yapılan masraf kesintilerinin iadesi istemine ilişkin olduğu, davalı bankanın ancak zorunlu ve belgeli masrafları tüketiciden tahsil edebileceği, aksi takdirde sözleşmede hüküm olsa bile Tüketici Kanunu"na göre haksız şart teşkil edeceği gerekçesiyle toplamda 25.750,00 TL kesintinin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, kredi sözleşmelerinden dolayı haksız kesintilerin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece her iki krediden kesilen toplamda 25.750,00 TL kesintinin Tüketici Kanunu"na göre haksız şart olduğu gerekçesiyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Dosya içerisinde 17/02/2006 tarihli İşyeri Destek Kredisi ve 04/03/2010 tarihli Konut Finansman Kredi Sözleşmesi bulunmaktadır. 17/02/2006 tarihli İşyeri Destek Kredisi tüketici işleminden kaynaklanmadığı anlaşılmakta olup, mahkemece bu krediye ilişkin davanın tefrik edilerek ticaret mahkemesi görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmesi gerekirken tüketici mahkemesi sıfatıyla dava bakıp işin esasına girilmesi doğru görülmemiş, kararın bozulmasını gerektirmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine bu aşamada gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın resen BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 18/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.