Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki her iki taraf vekilleri tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
1) Tarafların iddia ve savunmalarına, dosya içeriğindeki bilgi ve belgelere ve kararın gerekçesine göre alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE;
2)Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
HGK’ nun 08.10.1997 tarih 1997/12-517E, 1997/776 K. sayılı kararında da açıklandığı üzere “ilamların infaz edilecek kısmı hüküm bölümüdür. Hükmün içeriğinin aynen infazı zorunludur. İcra Mahkemesince ilamın infaz edilecek kısmı yorum yolu ile belirlenemez.” Takip dayanağı ilamda 5.976,17 TL nisbi harcın davalıdan(borçludan) tahsiline dair bir hüküm bulunmamaktadır. Bu durumda anılan alacak kalemi yönünden icra emrinin iptali yerine bu yöne ilişkin şikayetin reddi isabetsizdir.
Öte yandan ilamda asıl alacağın reeskont faizi ile tahsiline hükmedilmiş olup, hükme esas alınan bilirkişi raporunda T.C.Merkez Bankası reeskont faiz oranları üzerinden hesaplama yapılması doğru ise de 5335 Sayılı Yasa ile 3095 Sayılı Yasanın 1. maddesinde yapılan değişiklik gözetilmeksizin faiz oranlarının değişim tarihleri yerine 1 Ocak ve 1 Temmuz tarihlerinin dönem başı kabul edilerek bu tarihler esas alınmak suretiyle faiz oranları belirlenip, bu oranlar üzerinden hesaplama yapılması yerinde görülmemiştir. Bu nedenle anılan rapora dayalı olarak yazılı şekilde sonuca gidilmesi doğru değildir.
SONUÇ : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda (2).maddede yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 24.02.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.