Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Mahkemece Dairemizin 18.11.2008 tarihli bozma ilamına uyularak dosya, iki farklı bilirkişiye verilmiş ve 22.01.2008 tarihli muhtıra tarihi itibariyle borcun tespiti istenmiştir.
 Av.T.E imzalı  4.8.2009 tarihli bilirkişi raporunda borç,muhtıra tarihi itibariyle yasal faiz oranları üzerinden hesaplanmıştır. 8.3.2010 tarihli N.Ü imzalı bilirkişi raporunda ise ilama uygun şekilde reeskont faiz oranları üzerinden hesaplama yapılmıştır.
Takip dosyasında, borçlunun itirazı üzerine Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesinin 15.11.2006 tarih ve 2006-7/333 sayılı kararı ile itirazın iptaline ve takip tarihinden itibaren reeskont faizine hükmedildiği, kararın 13.4.2007 tarihinde onandığı görülmektedir.  İlamın infaz edilecek kısmı hüküm bölümü olup, hükmün içeriğinin aynen infazı zorunlu olduğundan ve hükmün faize ilişkin bölümünde açıkça "reeskont faizine" hükmedildiğinden T.C.Merkez Bankasınca belirlenmekte ve ilan edilmekte olan reeskont oranı üzerinden hesap yapılmalıdır. (HGK.3.3.2010 tarih 2010/12-124 E. 110 K.) Bu durumda, dosya kapsamına uygun şekilde hazırlanan 8.3.2010 tarihli bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması gerekirken, ilk rapora gerekçe gösterilmeksizin üstünlük tanınması doğru değildir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 14.02.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.