MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 52, 53, 58 maddeleri gereği mahkumiyet


Dolandırıcılık suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmü sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Tebligat Kanunu 10. maddesine göre bilinen en son adreste tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde yer alan adresi araştırılarak buraya tebligat yapılması, bulunmaması halinde kendisine daha önce kanuni usullere göre tebligat yapılmış olması şartı ile aynı adrese anılan yasanın 35. maddesine göre tebligat yapılması, daha önce kendisine tebligat yapılan adresin olmaması halinde ise, adres araştırması ile yeni adres tespitine çalışılıp, bulunamaması halinde ilanen tebligat yapılması gerektiği, daha önce aynı adrese kanuni usullere göre yapılmış bir tebligat bulunmamasına rağmen sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda bildirdiği son adresine Tebligat Kanunu 35. maddesine göre tebliğ yapılmak suretiyle hükmün kesinleştirildiği ancak açıklanan nedenlerle Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan bu tebliğin hukuki bir geçerliliğinin bulunmadığı, aynı yasanın 32/2 maddesi gereğince usulsüz tebliğ halinde, muhatabın hükmü öğrendiğini beyan ettiği tarihin tebliğ tarihi kabul edilmesi gerektiği, bu kapsamda sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu ayrıca eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 311. maddesi hükmüne göre, inceleme merciinin Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğundan; 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"un 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulmuş olması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olması karşısında, sanığın dilekçesinin içeriği dikkate alınarak, Mahkemenin sanık hakkında eski hale getirme ve temyiz talebinin reddine ilişkin verdiği 19.11.2018 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu anlaşılmakla, 19/11/2018 tarih ve 2017/567 esas 2018/348 karar sayılı ek kararın kaldırılması sureti ile yapılan incelemede;

Katılanın kendisine ait 27 YH 928 plaka sayılı minibüsünü satmak için internete ilan verdiği, ilanı gören ve en başından beri dolandırıcılık kastı ile hareket eden sanığın katılan ve tanık İlyas ile iletişime geçip kendisinin öğrenci ve diyaliz hasta taşımacılığı yaptığını aracı bu sebeple almak istediğini söyleyerek güven telkin edip 11.000 TL"ye satın almak konusunda anlaştığı ve 1000 TL nakit para verip kalan 10.000 TL için müdahile senet verdiği ve kalan 10.000 TL"yi 15/11/2013 tarihinde ödeyeceğini söyleyerek aracı alıp gittiği, senet günü geldiğinde ödeme yapmayarak ortadan kaybolduğu bu suretle katılanı dolandırdığı, tarafların uzlaşamadıkları anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve uygulamasında isabetsizlik bulunmamıştır.
CGK’nun 23.01.2018 tarih 2015/8-962 Esas, 2018/6 Karar sayılı kararı uyarınca para cezasının ödenmemesi halinde kalan cezanın hapse çevrilmesine karar verilmesi hususu da infazda gözetilebilecek bir durum olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 19/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.