Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8109 Esas 2017/5969 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-)Sanıkların "2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçunu işlediklerinin iddia ve kabul olunduğu somut olayda; sanık ...’in, şirkette herhangi bir ortaklığının olmadığını, diğer sanığı tanımadığını ve üzerine atılı suçlamayı kabul etmediğini savunması, sanık ...’ın da diğer sanıkla işsiz olmalarından dolayı ismini hatırlamadığı bir kişinin şirketin üzerlerine devredilmesi halinde maaş bağlayacağını söylemesi üzerine bunu kabul ettiklerini ve şirketi üzerlerine devraldıklarını, adrese gittiklerinde kimsenin olmadığını, sahte faturayla alakasının olmadığını savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından, sanıklar tarafından fatura verilen kişiler tespit edilip tanık sıfatıyla dinlenerek faturaları hangi şahıstan aldıkları ticari ilişkiyi kiminle gerçekleştirdikleri hususunda bilgilerinin sorulması ve gerekli görüldüğü takdirde faturalardaki el yazısı ve imzaların sanıklara ait olup olmadığının bilirkişi aracılığıyla saptanması, ayrıca sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, sanıkların düzenlediği iddia olunan faturaların asıllarının dosya içerisinde bulunmaması karşısında; sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin düzenlenen son fatura tarihi olduğu da nazara alınarak, suça konu fatura asıllarının duruşmaya getirtilerek incelenip, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilerek dosya arasında bulundurulmasından sonra tüm bu araştırmaların sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik kovuşturma ile yetinilerek mahkumiyet kararı verilmesi,
2-)Kabule göre de;
a-)Emanetin 2010/1246 numarasında kayıtlı suça konu faturaların akibiyeti hakkında karar verilmemiş olması, yasaya aykırı,
b-)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.09.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.