MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı Bakanlığa ait hastanede alt işveren işçisi ve temizlik görevlisi olarak çalışırken haksız şekilde işten çıkarıldığını iddia ederek, kıdem-ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ve genel tatil ücretinin ödetilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı .. , ... vekili, husumet yokluğundan davanın reddini istemiştir.
Davalı Kayı Hizmet Şirketi vekili, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalılar .. , ... ve Kayı Hizmet Şirketi vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalılar .. , ... ve Kayı Hizmet Şirketi’nin aşağıdaki bentler kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda davacı, davalı Bakanlığa ait hastanede alt işveren işçisi ve temizlik görevlisi olarak çalışmıştır.
Davacı, en son temizlik şefi olarak çalışırken sözlü görevlendirme ile temizlik işçiliğine getirildiğini, bunun düzeltilmesini isteyince işten çıkarıldığını, sonradan devamsızlık tutanakları tutulduğunu ve feshin haksız olduğunu iddia etmiştir.
Davalılar, akdin devamsızlık sebebiyle ve haklı nedenle feshedildiğini savunmuşlardır.
Dosyaya, davacının, 19.01.2012 tarihinden itibaren devamsızlık yaptığına dair devamsızlık tutanakları ve 16.02.2012 tarihli devamsızlık sebebiyle işveren fesih bildirimi sunulmuştur.
Davacı tanığı, fesih sırasında işyerinde çalışmadığını, davacının şef iken temizlik görevliliğine getirildiğini, daha sonra işten çıkarıldığını söylemiştir.
Davalı tanığı, davacının temizlik şefi iken temizlik görevliliğine getirilmesi üzerine işe gelmediğini, devamsızlık tutanakları düzenlediklerini belirtmiştir.
Mahkemece, feshin işverence haksız olarak yapıldığı sonucuna varılarak, kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı isteklerinin kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davacı tanığının görgüye dayalı bilgisi olmayıp davalı tanığı, davacının söz konusu görevlendirmeden sonra işi bıraktığını söylemiştir. Davacı, iş akdinin işvereni tarafından feshedildiği iddiasını ispat edememiştir.
Davacı, temizlik şefi olarak çalışırken rızası alınmadan sözlü görevlendirme ile temizlik görevliliğine atanmıştır. Bu görevlendirme, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 22 nci maddesi anlamında iş koşullarında işçi aleyhine esaslı değişiklik niteliğinde olup işçinin yazılı onayı ile yapılmalıdır. Dosyaya bu yönde delil sunulmamıştır. Davacı, belirsiz süreli iş sözleşmesini, aleyhine sözlü görev değişikliğinden sonra İş Kanunu’nun 22, 24/II. maddeleri uyarınca haklı sebeple ve eylemli olarak bildirimsiz feshetmiş olup, fesihten sonraki devamsızlıklar sonuca etkili değildir. Davacının, kıdem tazminatı isteği kabul edilip ihbar tazminatı talebi reddedilmelidir.
Mahkemece, feshin işverence haksız olarak yapıldığının kabulü isabetsizdir.
3- Somut olayda davacı, kısmî dava dilekçesinde faiz talep etmiş, ancak ıslahta faiz istememiştir.
Mahkemece, 6100 sayılı HMK’nın 26. maddesine aykırı şekilde ıslah ile artırılan alacak miktarlarına da faiz uygulanarak talebin aşılması hatalıdır.
4- Mahkemece, dava konusu alacaklardan müteselsilen sorumlu birden fazla davalı olmasına rağmen “davalıdan tahsiline” şeklinde karar verilmesinin infazda tereddüte yol açacağının düşünülmemesi usul ve yasaya aykırıdır.
5- Mahkemece, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesine göre harçtan muaf olan davalı Bakanlığın harçtan sorumlu tutulmasıda hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 19.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.