MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı vekili, davacı işçinin ikramiye ücreti, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 26.03.2014 gün ve 2012/ 539 Esas, 2014/ 10344 Karar sayılı kararı ile bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, indirim yönünden bozmaya uyulduğu halde bozmadan önceki indirim oranına göre karar verilerek bozmaya karşı eylemli biçimde direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Dairemizin “…Somut olayda; davacıya 2004 yılında ikramiye ödendiği ancak ikramiyenin daha sonra işveren tarafından kaldırıldığı ve ikramiyenin kaldırılmasına yönelik davacının yazılı bir muvafakati olmadığı anlaşılmakla, 4857 sayılı yasanın 22. maddesi karşısında, işçinin zımni muvafakati sonucu işyeri uygulaması haline gelme sözkonusu olamayacağından ikramiye talebinin kabulü gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile reddi hatalıdır. Tanık beyanlarına göre hesaplanan fazla mesai alacağından yapılan % 10 takdiri indirim oranı az olup, daha fazla oranda makul bir indirim yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
Hükmedilen alacakların net mi brüt mü olduğunun, kararda belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup mahkemece, bozma sonrası alınan rapora göre isteklerin kabulüne karar verilmiştir. Mahkemece, ikramiye yönünden karara karşı direnilmiş olmasına rağmen eylemli olarak bozmaya uyulmuş, ancak fazla çalışma ile genel tatil alacakları bakımından indirim oranının yetersiz olduğu noktasında bozma ilamına uyulmasına rağmen, indirimin yine % 10 olarak uygulanması suretiyle eylemli olarak bozmaya karşı direnilmiştir. Direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 16.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.