MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 19/02/2016 tarih ve 2016/160-2016/133 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; taraflar arasında yapılan iş sözleşmesi uyarınca müvekkilinin davalıdan alacaklı olduğunu, ihtara rağmen ödeme yapılmadığını, icra takibine başlandığını, takibe haksız olarak itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; davanın iş sözleşmesinden kaynaklandığı gerekçesiyle davanın görev yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava Türk Borçlar Kanunu’nun 444 ve devamı maddelerinde düzenlenen rekabet yasağı sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece iş mahkemelerinin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiştir. 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 4. maddesi uyarınca rekabet yasağına ilişkin uyuşmazlıklar mutlak ticari davadır. Öte yandan davacı aynı zamanda işe giriş tarihi itibariyle yürürlükteki 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 342. maddesi ve işten ayrılma tarihi itibariyle de 6102 sayılı TTK’nın 367. maddesi hükümleri kapsamında yönetim kurulu üyesi olmayan müdür olarak görevli bulunduğundan taraflar arasındaki iş bu rekabet yasağı sözleşmesi 6102 sayılı TTK’nın 4. maddesine dayalı ticari dava niteliğinde olup, görevli mahkemenin ticaret mahkemeleri olduğu gözetilmeden mahkemece yazılı gerekçe ile görevsizlik kararı verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 06.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.