MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık müdafiinin tüm hükümlere yönelik temyiz talebinin mahkemece 30/10/2017 tarihli ek kararla mala zarar verme suçu yönünden kesin olması dolayısıyla reddedildiği, red kararının sanık müdafiine tebliğ edildiği ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmediği, bu nedenle mala zarar verme suçu yönünden verilen hükmün kesinleştiği ve ancak kanun yararına bozma yoluna konu olabileceği anlaşılmakla; temyiz incelemesinin hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik olduğu belirlenerek yapılan inceleme neticesinde;
Hükümlü hakkında katılana yönelik hırsızlık eylemi nedeniyle mahkemece 18.04.2005 tarihinde 765 sayılı TCK 493/1-son, 522/1, 59 maddeleri uygulanarak 2 yıl 2 ay 20 gün hapis cezası verildiği, sanığın temyiz etmemesi üzerine kararın kesinleştiği, suçu birlikte işlediği diğer sanıkların dosyayı temyiz etmesi ğzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından lehe kanun değerlendirilmesi yapılmak üzere dosyanın mahkemesine iade edildiği, mahkemece hükümlü ve diğer sanıkların dosyasının birlikte yürütüldüğü ve neticeten 765 sayılı TCK 492/1-son, 522/1, 523/1 maddeleri uygulanarak 10 ay hapis cezasına hükmedildiği, hükümlü tarafından temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 24.01.2012 tarih, 2009/20862 Esas ve 2012/769 Karar sayılı ilamı ile özetle kurulan ikinci hükmün yok hükmünde olduğundan ve temyize konu olamayacağından bahisle temyiz talebinin reddine karar verildiği, mahkemece daha sonra hükümlü hakkındaki dosyanın uyarlama yargılaması yapılmak üzere ayrı esasa kaydedildiği ve 22.03.2013 tarihinde 5237 sayılı TCK 142/1-b, 143, 39/2-c, 62, 116/1-4, 119/1-c, 39/2-c, 62, 151/1 39/2-c, 62 maddeleri uygulanarak belirlenen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, denetim süresi içinde suç işleyen sanık hakkında ise işbu esas sayılı dosya ile hakkındaki hükümlerin açıklanmasına karar verildiği anlaşılmakla;
Hükümlü tarafından temyiz edilen ve Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin bahsedilen ilamı ile reddedilen hükümde, sanıklar hakkında 765 sayılı TCK 492/1-son maddesinin uygulandığı ve dairece bu uygulamanın doğru kabul edilerek diğer sanıklar hakkında zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verildiği, hükümlü hakkında ise uyarlama yargılaması yapılması nedeniyle zamanaşımının geçerli olmadığı, mahkemece uyarlama yargılaması sırasında ise 765 sayılı TCK 493/1-son maddesi ile 5237 sayılı TCK hükümlerinin karşılaştırmasının yapıldığı ve 5237 sayılı TCK hükümlerinin lehe olduğuna karar verildiği; ancak eylemin 765 sayılı TCK 492/1-son, 522,
523. maddesine uyduğu ve karşılaştırmanın bu madde ile TCK’nın 142/1-b, 143, 168/1, 116/1-4, 119/1-c, 151/1 maddeleri ile yapılması gerektiği, 765 sayılı TCK’nın 492/1-son, 522, 523 maddeleri ile elde edilen sonuç cezanın hükümlü lehine olduğu hususlarının gözetilmeyerek yazılı şekilde fazla cezaya hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ... müdafiin temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 11.09.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.