MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işverenin ücretleri düzensiz ödemesi nedeni ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini beyanla kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasından fazla mesai ücreti hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının yaz aylarında 08.00-20.00 arası haftada 6 gün bir saat ara dinlenme ile 12 saat fazla mesai yaptığı kabulü ile hesaplama yapıldığı belirtilmiş ise de ilgili raporda fazla mesai hesap tablosunun incelenmesinde, bilirkişinin sadece yaz ayları değil tüm yıl boyunca davacının aynı şekilde çalıştığı kabulü ile hesaplama yaptığı anlaşılmakla, kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68.maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63.maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68.maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir. Bu açıklamalar ışığında davacının 08.00-20.00 çalıştığı kabulünde günlük 12 saat olan çalışma süresinden bir buçuk saat ara dinlenmesi düşülmesi gerekirken bir saat ara dinlenmenin düşülerek sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.
Yine davacı tanığı Ümit Tokgöz 2009 yılı ile 2013 yılı Ekim ayına kadar davalı iş yerinde çalıştığını, davacı tanığı Abdullah Şirin de 2012-2013 yılları arasında çalışmasının bulunduğunu beyan etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise 20.06.2009-03.03.2014 tarihleri arasında fazla mesai ücreti hesaplanmıştır. Bu halde Mahkemece yapılması gereken bu tanıkların davalı iş yerinde çalıştığı süreler tespit edilerek beyanlarına bu dönemler yönünden itibar edilmesi gerekirken bu husus gözetilmeksizin karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 12/04/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.