MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, kötüniyet tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, ikramiye alacağı, aile yardımı, valilik olurunun süresi dolmadan iş akdi feshi nedeniyle bakiye alacağı, sendikal tazminat alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Davacı işçi, kıdem ve kötüniyet tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, ikramiye, aile yardımı, süresi dolmadan iş akdi feshi nedeniyle bakiye alacağının faiziyle ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi, davalı belediyeye ait işyerinde vizeye tabi olarak çalışmış ve genelde yılın ilk aylarında vize onayını takiben çalışmaya başlamış ve yılın sonlarında iş sözleşmesi askıya alınmıştır. Açmış olduğu bu davada kadrolu işçilere ödenen çocuk ve aile yardımından yararlanması gerektiğini ileri sürmüştür.
Mahkemece ilk olarak verilen kararda, çocuk ve aile yardımı yasaya uygun çekile hesaplanarak hüküm altına alınmıştır. Ancak Dairemizce verilen bozma ilamında, ödemeye esas olabilecek toplu iş sözleşmesi veya belediye encümen kararı olmaksızın kısmi
süreli çalışan davacı işçiye kadrolu işçiler gibi sosyal yardım verilmesinin hatalı olduğu açıklamış, mahkemece bozmaya uyulmasına karar verilmiştir. Bozma sonrası alınan bilirkişi raporunda konuyla ilgili bir değerlendirmeye yer verilmeksizin çocuk ve aile yardımına hak kazanılmadığı açıklaması yapılmış ve mahkemece de sözü edilen istekler reddedilmiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki Dairemiz bozma kararında, davacının kısmi süreli çalışan işçi olduğundan söz edilmiş olup, davacı işçi haftada 30 saatin altında kısmi süreli iş ilişkisi kapsamında çalışan konumunda olmayıp, bu tespit maddi hataya dayalıdır.
Kaldı ki, kısmi süreli iş sözleşmesi kapsamında çalışanlarla tam süreli çalışan işçiler arasında ayrım yapılamayacağı İş Kanunu’nun 13. maddesinde düzenlenmiş olup, sözü edilen tespite göre de davacı işçinin fiilen çalıştığı sürelerle sınırlı olmak üzere çocuk ve aile yardımına hak kazandığının kabulü gerekir.
Bu itibarla Daimiz bozma kararı kısmen maddi hataya dayalı olmakla, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 22.06.2005 gün ve 2005/20-405 E, 403 K. sayılı ilamına göre maddi hataya dayanan bozma kararlarına uyulmakla usulü müktesep hak doğmayacağı
dikkate alınarak Dairemiz bozma kararına göre isteğin reddi hatalıdır.
Dosya içeriğine göre davacı işçi vizeye tabi olarak tam zamanlı iş sözleşmesi kapsamında çalışmıştır. İşçinin vizeye tabi olarak geçici olarak çalışması idari nitelikte bir işlem olup, İş Kanunu’nda vizeli/ kadrolu işçi ayrımı bulunmamaktadır. Davacı işçi de
kadrolu işçilerle birlikte fiilen benzer işlerde çalıştırılmıştır.
Dosya içeriğine göre 12.08.2002 tarihinde alınan belediye encümen kararına dayalı olarak 01.07.2002 tarihinden itibaren kadrolu işçilere devlet memurlarına ödenen tutarda aile ve çocuk yardımı yapıldığı anlaşılmaktadır. Ancak davacı işçi yönünden
ayrımı haklı kılan bir neden olmadığı halde istek konusu dönemde sözü edilen sosyal yardımlar ödenmemiştir.
Bozma öncesinde alınan bilirkişi raporunda, davacının fiilen çalıştığı sürelerle sınırlı olarak, evlendiği ve çocuklarının doğduğu tarihten itibaren çocuk ve aile yardımı hesaplandığı anlaşılmaktadır. Sözü edilen hesaba göre aile ve çocuk yardımı isteklerinin kabulü gerekirken, hatalı bozma ilamına uyularak isteklerin reddi yerinde değildir. Hükmün bu yönden bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.