Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki şikayetçi tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
7201 sayılı Tebligat Kanunu’n 39. maddesi; kendilerine tebliğ yapılması caiz olan kimselerin o davada hasım olarak ilgileri varsa, muhatap namına kendilerine tebliğ yapılamayacağını hükme bağlamıştır.
Somut olayda şikayetçi borçlu M. A. adına, ödeme emri tebligatı yapılan S. Y.’a, diğer takip borçlusu limited şirkete yapılan ödeme emri tebligatının da: “yetkilisi şehir dışında olması sebebi ile daimi çalışan eşi” denilerek tebliğ edilmesi sebebiyle  sözü edilen tebligat, Tebligat Kanunu’nun 39. ve Tebligat Tüzüğü"nün 60. maddelerine uygun olmadığından usulsüzdür. O halde ödeme emri tebligatının usulsüzlüğüne ilişkin şikayetin kabul edilerek Tebligat Kanunu"nun 32. maddesi uyarınca tebliğ tarihinin düzeltilmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde istemin reddi isabetsizdir.
SONUÇ  : Şikayetçinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 22.12.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.