Yargıtay - Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2005/2-254 Esas 2005/274 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2005/2-254
Karar No: 2005/274
Karar Tarihi: 27.4.2005

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2005/2-254 Esas 2005/274 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gölbaşı (Adıyaman) Asliye Hukuk Mahkemesi'nde boşanma davası görülmüştür. Mahkeme, davalı yararına manevi tazminat ve yoksulluk nafakası verilmesine karar vermiştir. Ancak, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin bozma kararı sonrasında yeniden yapılan yargılamada, davalının yoksulluk nafakası talebinin bulunması gerektiği belirtilmiştir. Yine, boşanmaya sebep olan olaylarda her iki tarafın da kusurlu olduğu belirtilerek, davalı yararına manevi tazminat verilmesinin yanlış olduğu kararına varılmıştır. Türk Kanunu Medenisi'nin 143/2. Maddesi'nde belirtilen koşulların oluşmadan manevi tazminata hükmedilemeyeceği vurgulanmıştır. Bu doğrultuda, mahkeme kararında direnilmiş ve davacı vekilinin temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Kanunu Medenisi'nin 144. maddesi: Yoksulluk nafakası talebi için istekte bulunulması gerektiğini belirtmektedir.
- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 74. maddesi: Yoksulluk nafakasına hükmedilmeden önce talep edilmesi gerektiğini belirtmektedir.
- 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi: Boşanma davalarında uygulanması gereken kanun hükümlerini düzenlemektedir.

Hukuk Genel Kurulu 2005/2-254 E. , 2005/274 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi	:	Gölbaşı(Adıyaman) Asliye Hukuk Mahkemesi
Günü	:	4.10.2002
Sayısı	:	2002/238-359

Taraflar arasındaki “boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Gölbaşı (Adıyaman) Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 21.3.2002 gün ve 2002/72-69 sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 4.6.2002 gün ve 2002/6760-7509 sayılı ilamı ile,

(...1-Dosyadaki yazılara ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

2- Türk Kanunu Medenisinin 144. maddesi uyarınca davalının yoksulluk nafakasına hükmedebilmek için isteğin bulunması gerekir. Böyle bir istek olmadan davalı yararına yoksulluk nafakasına hükmedilmesi Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 74. maddesine aykırıdır.

3- 4722 sayılı kanunun 1.maddesi hükmü de dikkate alındığında olaya 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi hükümlerinin uygulanması gerekir.

Bozma kararında açıkladığı üzere boşanmaya yol açan olaylarda iki tarafta kusurludur.Böyle olunca Türk Kanunu Medenisinin 143/2. maddesi koşulları oluşmadan davalı yararına manevi tazminata hükmedilmesi yanlıştır...)

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere, bu delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle davalı vekilinin 11.6.2000 günlü dilekçesinde, boşanmaya karar verilmesi halinde aylık 50.000.000 TL. nafaka takdirinin istenilmiş olması karşısında, davalının yoksulluk nafakası istemi bulunduğunun kabulü gerekmesine göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.

SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile direnme kararının yukarıda açıklanan gerekçelerle ONANMASINA ve gerekli temyiz ilam harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 27.4.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.