Tebliğname No : KD - 2013/40265

Görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanık A.. Ö.. hakkında yapılan uyarlama yargılaması sonunda, mahkumiyetine dair Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nce verilen 27.09.2004 tarih ve 2004/277 Esas 2004/887 Karar sayılı hükmün sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 01.10.2014 gün ve 2014/5201 Esas 2014/28079 Karar sayılı kararıyla;
"Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanık hakkında verilen hükmün 10/02/2005 tarihinde kesinleştiği, ancak Kayseri Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 27/06/2012 tarihli yazısıyla, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK hükümlerine göre yeniden hüküm verilmesi talebine istinaden mahkemece uyarlama yargılaması yapıldığı, yapılan bu uyarlama yargılamasının temyize konu edildiği anlaşılmakla;
Uyarlama yargılaması sonucunda verilen karara yönelik sanık A.. Ö..’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA" karar verilmiştir.
I- İTİRAZ NEDENLERİ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21/01/2015 gün ve 2013/40265 sayılı yazısı ile;
"Dava dosyası incelendiğinde Kayseri Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23/02/2004 gün ve 2004/923 hazırlık numarası ile sanıklar A.. Ö.. ve H.. C.. hakkında “görevli memura mukavemet”, “yalan beyan” ve “ saldırgan sarhoşluk” suçlarından iddianame düzenlendiği,
Davanın Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2004/2277 esas sayılı davası ile görüldüğü ve mahkemenin 27/09/2004 gün ve 2004/887 karar numarası ile :
Sanık A.. Ö..’in “yalan beyanda bulunmak” suçundan beraatine,
Sanıkların “memura mukavemet” suçundan 765 sayılı TCK’nın 258/1. maddesi gereğince 6’şar ay hapis cezası ile,
“Mütecaviz sarhoşluk” suçundan 765 sayılı TCK’nın 572/1. maddesi gereğince 2’şer ay hafif hapis cezası cezalandırılmalarına karar verildiği,
Hükümlerin sanıklarca temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Yüksek 4. CD’nin 04/12/2006 gün ve 2005/11734 esas, 2006/17180 karar sayılı ilamı ile:
“1-Dilekçenin süresi içinde verilmediği,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1 ve 1412 sayılı CYY.nın 317.maddesi uyarınca sanık A.. Ö..’in tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanık H.. C..’ın temyiz isteğine gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede :
5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 7.maddesinde “zaman bakımından uygulanma”, 5252 sayılı Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasasının 9.maddesinde ise, “lehe olan hükümlerin uygulanmasında usul” kurallarının düzenlenmesi, ayrıca 5252 sayılı Yasasının 12.maddesi ile 765 sayılı Türk Ceza Yasasının yürürlükten kaldırılmış olması, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası ve bu Yasaların hükümden sonra 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe girmiş bulunması karşısında;
5237 sayılı Yasasının 7. ve 5252 sayılı Yasasının 9/3.maddeleri ve 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Yasası uyarınca, sanığın hukuki durumunun 5237 sayılı Türk Ceza Yasası hükümleri de gözetilerek yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık H.. C..’ın temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden sair hususlar incelenmeksizin, HÜKMÜN BOZULMASINA”karar verildiği ,
Kayseri C. Başsavcılığı"nca 30/01/2007 tarihinde 01 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe gire 5237 s. TCK hükümlerine göre Sanık A.. Ö.. yönünden yeniden hüküm verilmesi mahkemesinden istenmesi üzerine mahkemesinin 29/06/2010 tarih ve aynı esas ve karar üzerinden "saldırgan sarhoşluk" suçu yönünden dava zamanaşımı nedeniyle davanın ortadan kaldırılmasına ancak "memura mukavemet" suçundan 765 sayılı TCK"nın 258/1. maddesine göre 6 ay hapis cezası verildiği,
Bu hükmün sanık müdafisince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Yüksek 4. CD"nin 13/06/2012 tarih ve 2012/11414 esas, 2012/14417 karar sayılı ilamı ile
“Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede ;
Hükümlüye yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin hükümlü tarafından işlendiğinin Yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından hükümlü A.. Ö.. müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,” şeklinde karar verildiği ,
Bu defa yine Kayseri C. Başsavcılığı"nca 27/06/2012 tarihli yazısı ile 5728 s. Kanun"un 562. Maddesi ile değişik CMK"nın 231/5. Maddesine ve 01 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe gire 5237 s. TCK hükümlerine göre sanık A.. Ö..yönünden yeniden hüküm verilmesi mahkemesinden istenmesi üzerine mahkemenin temyize konu kararı verdiği anlaşılmaktadır.
Ayrıca dava dosyası incelendiğinde mahkemenin ilk hükümle ilgili Yüksek 4. CD’nin bozma ilamı üzerine verdiği kararda hükümlü A.. Ö.. hakkında da karar verilmesi üzerine hükümlerin sanıklar müdafiinin temyizi üzerine Yüksek 4. CD’nin 20/01/2010 gün ve 2008/14726 esas, 2010/277 karar sayılı ilamı ile hükümlü A.. Ö.. hakkında ;
“Sanık A.. Ö.."e ilişkin hükme yönelik temyizde,
Temyiz istemi Yargıtay"ca reddolunup hakkındaki ilk hüküm kesinleşmesine karşın, öbür sanık H.. C.."a "ilişkin bozma kararından sonraki yargılamada; bu sanık hakkında da ikinci kez hüküm kurulmasının hukuksal değerinin bulunmadığı,
Anlaşıldığından, sanık A.. Ö.."in tebliğnameye uygun olarak, temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,” şeklinde karar verdiği,
Yine mahkemenin 13/05/2010 gün ve 2010/118 esas, 2010/450 karar sayılı kararının temyizi üzerine Yüksek 4. CD’nin 28/03/2012 gün ve 2012/6378 esas, 2012/7354 karar sayılı ilamı ile hükümlü A.. Ö.. hakkında ;
“1- Sanık A.. Ö.. hakkında 13.5.2010 tarihli kararda hüküm kurulmaması, 27.9.2004 tarihli hükmü temyiz isteğinin olup Dairemizin 4.12.2006 tarihli ilamında sürenin geçirilmesi nedeniyle reddedilmiş bulunması nedeniyle incelemeye konu hüküm bulunmadığından karar vermeye yer olmadığına,” şeklinde karar verilmiştir.
Tüm bu açıklamalar ve sanık A.. Ö.. hakkında “görevi yaptırmamak için direnme” suçu yönünden yapılan yargılamanın safahatı incelendiğinde hükümlü hakkında atılı suçtan dolayı verilen ve Yargıtay Yüksek 4. CD’nin 04/12/2006 gün ve 2005/11734 esas, 2006/17180 karar sayılı ilamı ile temyiz isteminin reddine karar verilerek kesinleşmesinden sonra 01 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 s. TCK hükümlerine göre yeniden yapılan yargılama sonucunda uyarlama yapılmış, yeni hüküm temyiz yasa yolundan geçerek Yargıtay Yüksek 4. CD"nin 13/06/2012 tarih ve 2012/11414 esas, 2012/14417 karar sayılı ilamı onanmıştır. Bu nedenle mahkemenin Kayseri Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 27/06/2012 tarihli yazısı uyarınca uyarlama yapılması talebinin dosya üzerinden açıklanan gerekçe ile uyarlama yapılmasına yer olmadığına şeklinde karar vermesi gerektiği halde yazılı şekilde yeniden hüküm kurması kanuna aykırı olduğundan Yüksek Daire’ce verilen kararın bozulmasına karar verilmesi gerekmekte iken hükmüm onanmasına karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ VE İSTEM : 1-İtirazın KABULÜ,
2-Hükümlü A.. Ö.. hakkında verilen ve itiraza konu Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesinin 01/10/2014 gün ve 2014/5201 Esas, 2014/28079 Karar sayılı onama kararının KALDIRILMASI,
3-Hükümlü hakkında "görevi yaptırmamak için direnme" suçundan Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 27/09/2004 ilk karar tarihli, 11/12/2012 ek karar tarihli ve 2004/277 esas , 2004/887 karar sayılı hükmün BOZULMASI,
4-İtirazın Yüksek Daire’ce yerinde görülmemesi halinde dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu’na gönderilmesine, karar verilmesi, itirazen arz ve talep olunur." isteminde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü:
II- İTİRAZIN KAPSAMI
İtiraz, görevi yaptırmamak için direnme suçundan, sanık A.. Ö.. hakkında uyarlama yargılaması sonrasında verilen mahkumiyet kararının onanmasına dair, Dairemizin 01/10/2014 tarihli kararına ilişkindir.
III- KARAR
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itiraz gerekçeleri yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Dairemizce verilen 01.10.2014 tarih ve 2014/5201 Esas 2014/28079 Karar sayılı ONAMA KARARININ KALDIRILMASINA,
Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 11.12.2012 tarih ve 2004/277 Esas 2004/887 Karar sayılı hükmün yeniden incelenmesi sonucu;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Mahkeme"nin 2004/277 Esas 2004/887 Karar sayılı dosyası üzerinden yapılan uyarlama yargılaması sonucu verilen 29.06.2010 tarihli ek kararın Dairemizin 13.06.2012 tarih ve 2012/11414 Esas 2012/14417 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği anlaşılmakla, sonradan Cumhuriyet Savcılığı tarafından ileri sürülen aynı konudaki talebin CMK"nın 223/7 maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılama yapılarak yeni bir uyarlama hükmü kurulması,
Kanuna aykırı ve sanık A.. Ö.."in temyiz nedenleri ile itiraz yazısındaki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 29/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.