Borçlunun ödeme şartını ihlâl suçundan sanık ..."ın, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Niğde İcra Ceza Mahkemesinin 31/03/2017 tarihli ve 2017/150 Esas, 2017/299 Karar sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 17/12/2018 gün ve 94660652-105-51-12039-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/12/2018 gün ve KYB.2018/103915 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlâl suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekalet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiği, 28/11/2016 tarihli taahhütnamede 202,15 Türk lirası işlemiş faiz ve faiz 2 olarak 376,38 Türk lirası faiz belirtilmiş ise de; bu faizin hangi dönemleri kapsadığı, konusunda herhangi bir açıklık olmadığı gibi alacaklının son ödeme tarihine kadar işleyecek faizden feragat beyanının da yer almadığı ve bu nedenlerle taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle beraati yerine, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
28/11/2016 tarihli taahhüt tutanağında, icra takip öncesi işlemiş faizin 202,15 TL olarak gösterildiği, “faiz 2” olarak gösterilen 376,38 TL’nin takip tarihi olan 04.05.2016 tarihi ile taahhüt tarihi olan 28/11/2016 tarihi arasında işlemiş faiz olduğu, taksitlerin tamamının ödeneceği güne kadar işleyecek faiz olarak gösterilen 188,87 TL’nin de taahhüt tarihi olan 28/11/2016 tarihinden son ödeme tarihi olan 20.04.2017 tarihine kadar işleyecek faiz olduğunun anlaşılması karşısında, işlemiş veya işleyecek faiz konusunda bir belirsizlik bulunmadığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 30/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.