Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün uyulan önceki Yargıtay bozma ilamına uygun biçimde verilmiş olmasına, bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça ve yasaca cevaz bulunmamasına ve özellikle Dairemizin 27.05.2015 tarih ve 2014/17358 Esas 2015/10135 Karar sayılı davalı vekilinin temyiz itirazı bakımından yıllık izin formunun değerlendirilmesine ilişkin bozma kararına mahkemece direnilmiş ise de, direnme kararını davalı tarafın temyiz etmediğinin anlaşılmasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 27.05.2015 tarihli ilamı ile, “..2-..Davalı davacının yıllık izinlerini kullandığını ileri sürerek yıllık izin formu dosyaya sunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının yıllık izinlerini kullandığına ilişkin belge olmadığından bahisle 14 günlük yıllık izin ücreti hesaplanmıştır. Mahkemece davalının sunduğu yıllık izin formuna göre davacının yıllık izin kullanıp kullanmadığını araştırılmadan ve gerekirse davacı isticvap edilip sonuca göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalı olduğu “ gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme yıllık izin talep formunun imzasız olması dolayısıyla yıllık izinleri kullandığına dair ispata yarar bir belge niteliğinde olmaması, davacının daha evvel dava dilekçesi ve ekinde yıllık izin kullanmamış olduğunu beyan etmiş olması karşısında isticvabının dosya kapsamında yeni bir delil elde etmeye fayda sağlamayacağı gerekçesi ile önceki kararında direnmiş ve tekrar davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Mahkemece önceki kararda direnilmiş ise de, aleyhine direnme kararı verilen davalı vekili bu kararı temyiz etmemiştir. Mahkeme bozma öncesinde verdiği kararda davacının kıdem tazminatı talebini ödeme nedeni ile; kötü niyet tazminatı talebini ise şartları oluşmadığından reddetmiştir. Hal böyle olunca, artık bozma sonrasında kurulan hükümde, bozma öncesi kararda reddedilen bu alacaklardan dolayı davalı yararına avukatlık ücreti takdir edilemeyeceğinin açık olmasına rağmen, avukatlık ücreti takdiri hatalı olmuştur.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden karar bozulmamalı, düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; hüküm fıkrasının 10 numaralı bendinin tümü ile hükümden çıkarılarak yerine,
“Davalı yararına avukatlık ücreti takdirine yer olmadığına,” sözcüklerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 16.02.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.