MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Sanıklar hakkında; TCK’nın 155/2, 62, 52/2, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine 11.01.2011 tarih ve 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" hükmüne göre somut olay incelendiğinde, sanık ...’nun yokluğunda verilen mahkumiyet hükmü sanığın sorgusunda bildirmiş olduğu yurt içi adresine usulünce tebligat yapılmaksızın ve herhangi bir adres araştırmasına gidilmeksizin doğrudan Mernis adresine Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre yapılan tebligatın usulsüz olması nedeniyle sanık ...’ın temyiz talebinin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu kabul edilerek mahkemenin temyiz talebinin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanıkların, masa sandalye kiralama işi yapan katılanın yanına gelerek düğünde kullanmak üzere sandalye kiraladıkları ancak daha sonra bu sandalyeleri satmak suretiyle atılı suçu işledikleri iddia olunan olayda; sanıklar ile katılan arasında bir hizmet ilişkisinin bulunmaması nedeniyle sanıkların eylemlerinin basit güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, sanıkların 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaştırma kapsamına alınan TCK 155/1. madde gereği cezalandırılması gerekirken vasıfta hataya düşülmek sureti ile yazılı şekilde hükümler kurulması;
Kabule göre de;
Sanıklara yüklenen ve 5237 sayılı TCK’nın 155/2. maddesinde düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu nedeniyle, 24/10/2019 tarih ve 30928 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemleri yapılmasından sonra sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.