MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Dosya kapsamına göre olay günü müştekinin sanığın da içinde bulunduğu aracı açık otoparka bıraktığı, sanığın araçta bekleyeceğini söylemesi üzerine müştekinin kontak anahtarını aracın üzerinde bırakarak ayrılmasından sonra sanığın aracı çaldığının anlaşılması karşısında sanığın eyleminin TCK’nın 141/1 maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden ve suç vasfında yanılgı sonucu aynı Kanun’un 142/2-d maddesi ile uygulama yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
2-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Sanık hakkında Saray Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/79 Esas, 2012/196 Karar sayılı ilamı ile tehdit suçundan verilen 2 yıl hapis cezasının tekerrüre esas alındığının belirtildiği ancak sanığın adli sicil kaydının incelemesinde bahse konu ilam ile hırsızlık suçundan 6000 TL adli para cezasına hükmedildiği, sanık hakkında tehdit suçundan 2 yıl hapis cezasına hükmedilen ilamın ise Saray Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/152 Esas, 2012/142 Karar sayılı ilamı olduğunun anlaşılması karşısında sanık hakkında hangi ilamın tekerrüre esas alındığı husunda çelişki oluşturulması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 14/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.