MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanıklar hakkında ayrı ayrı TCK"nın 157/1, 43/1, 62, 52/2-4 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanıkların dolandırıcılık suçundan mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıklara atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanıklardan ...’nun facebook isimli sosyal paylaşım sitesi üzerinden katılan ...’na ulaştığı ve bir isim vererek onun yakını olup olmadığını sorduğu, bu şekilde katılan ... ile irtibat kuran sanığın, daha sonra Merve’nin annesi olan katılan ... ile görüşmeye başladığı, sanık ...’in, kendisini MİT görevlisi, kardeşi olan diğer sanık ...’nu da müze müdürlüğü görevlisi olarak tanıttığı, sanıkların bu şekilde katılanlarda güven telkin ettikten sonra, tapuda Merve adına kayıtlı olup, annesi ...’e ait tarihi binanın tadilat işinde onlara yardımcı olma vaadinde bulundukları, binanın tadilat iş ve işlemleri için katılan ...’ten önce 80 adet Cumhuriyet altını ve 10.000 TL para aldıkları, bir süre sonra bu paranın yeterli olmadığını söyleyip 25/07/2013 tarihinde yine masraf olarak 100.000 TL aldıkları, ayrıca işlemler için gerekli olduğunu belirterek tapu kaydında binanın sahibi görünen katılan ...’nin sanık ...’e vekaletname vermesini sağladıkları, bir süre sonra tadilat işleri ile ilgili olarak herhangi bir gelişme olmaması üzerine katılanların sanıklardan şikayetçi oldukları, sanıkların bu şekilde atılı suçu işledikleri iddia edilen olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 31/03/2009 tarih ve 2008/6-256 Esas ve 2009/79 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan “şüpheden sanık yararlanır” kuralı uyarınca, sanığın bir suçtan cezalandırılmasının temel koşulunun, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesine bağlı olduğu, gerçekleşme şekli kuşkulu ve tam olarak aydınlatılmamış olan olaylar ve iddiaların, sanığın aleyhine yorumlanarak mahkumiyet hükmü kurulamayacağı, ceza mahkumiyetinin, yargılama sürecinde toplanan kanıtların bir kısmına dayanarak ve diğer bir kısmı gözardı edilerek ulaşılan ihtimali kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanması gerektiği, bu ispatın, hiçbir kuşku ve başka bir türlü oluşa olanak vermeyecek açıklıkta olması gerektiği, yüksek de olsa bir olasılığa dayanılarak sanığı cezalandırmanın, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan, varsayıma dayalı olarak hüküm vermek anlamına geleceği dikkate alınarak; sanıkların inkara yönelik savunmalarının aksine, katılanların soyut iddialarından başka mahkumiyete yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanıkların atılı suçtan beraatlarına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyet hükümleri kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, hükümlerin BOZULMASINA, 06/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.