Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3040 Esas 2019/2310 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/3040
Karar No: 2019/2310
Karar Tarihi: 26.03.2019

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3040 Esas 2019/2310 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir tazminat davasına ilişkin olan bu kararda, yerel mahkeme tarafından maddi tazminat istemine tam kabul, manevi tazminat istemine ise kısmi kabul kararı verildiği ve davalı vekilinin istinaf başvurusunun reddedildiği belirtilmektedir. Bölge Adliye Mahkemesi ise temyiz isteminin reddine karar vermiştir çünkü hükmedilen tazminat miktarlarının temyiz sınırının altında kaldığı tespit edilmiştir. Kararda ayrıca HMK'nun 369. maddesi ve 362/1-a maddesi hakkında da bilgi verilmektedir.

21. Hukuk Dairesi 2018/3040 E. , 2019/2310 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi

TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasındaki tazminat davası nedeniyle Bölge Adliye mahkemesince verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, temyiz konusu hükme ilişkin dava, HMK’nun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi itibariyle 47.530,00 TL dir. Yerel mahkemece maddi tazminat isteminin tam kabulü ile 44.547,56 TL maddi tazminata ve manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulü ile 10.000,00 TL’ye hükmedildiği anlaşılmaktadır.Davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince istinaf isteminin esastan reddine karar verildiği, Bölge Adliye Mahkemesinin iş bu kararın davalı vekilince temyize getirildiği, dikkate alındığında, hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının karar tarihi itibariyle ayrı ayrı 47.530,00 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.
O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davalı vekilinin temyiz itirazlarının H.M.K."nun 362/1-a maddesi uyarınca reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçelerinin hükmün kesinliği nedeniyle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 26/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.