MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 18.03.2005 gününde verilen dilekçe ile tapu iptali tescil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 15.02.2008 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı temsilcisi tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, kadastro çalışmaları sonucunda davalı adına tescil edilen 123 ada 1, 121 ada 17, 120 ada 1, 119 ada 4, 215 ada 1 parsel sayılı taşınmazların köy orta malı; 102 ada 1, 105 ada 1, 108 ada 12, 112 ada 4 parsel sayılı taşınmazların mer’a; 114 ada 7 ve 6, 115 ada 1, 116 ada 9 ve 22 parsel sayılı taşınmazların otlakiye niteliğinde bulunduğunu ileri sürerek, köy orta malı niteliğindeki taşınmazların adına tescilini, diğer taşınmazların sınırlandırılarak özel sicile işlenmesini istemiş, 21.12.2005 günlü oturumda 114 ada 6 parsel sayılı taşınmazla ilgili isteminden vazgeçmiştir.
Davalı, 121 ada 17 parsel sayılı taşınmaz ile ilgili istemin kesin hüküm nedeni ile reddini, 120 ada 1 ve 123 ada 1 parsel sayılı taşınmazların üçüncü kişilerce kullanıldığını davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 121 ada 17 parsel taşınmazla ilgili istemin kesin hüküm, 114 ada 6 parsel sayılı taşınmazla ilgili istemin vazgeçme nedeniyle reddine; 119 ada 4 ve 123 ada 1 parsel sayılı taşınmazların davacı adına tesciline, diğer parsellerin mer’a olarak sınırlandırılmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı temsilcisi temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre davalının sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş reddi gerekmiştir.
2-Davalı Hazine’nin 119 ada 4 ve 123 ada 1 parsel sayılı taşınmazlara yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dava, tapu iptali tescil ve mer’a olarak sınırlandırma istemlerine ilişkindir.
3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun 16/B maddesi “Mera, yaylak, kışlak, otlak, harman ve panayır yerleri gibi paralı veya parasız kamunun yararlanmasına tahsis edildiği veya kamunun kadimden beri yararlandığı belgelerle veya bilirkişi veya tanık beyanı ile ispat edilen orta malı taşınmaz mallar sınırlandırılır, parsel numarası verilerek yüzölçümü hesaplanır ve bu gibi taşınmaz mallar özel siciline yazılır.
Bu sınırlandırma tescil mahiyetinde olmadığı gibi bu suretle belirlenen taşınmaz mallar, özel kanunlarında yazılı hükümler saklı kalmak kaydıyla özel mülkiyete konu teşkil etmezler” şeklinde düzenlenmiştir.
Somut olayda, dosya içerisindeki tapu kayıtlarından 119 ada 4 parsel sayılı taşınmazın boşluk niteliği ile; 123 ada 1 parsel sayılı taşınmazın arsa niteliği ile davalı adına kayıtlı olduğu anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan ziraat bilirkişisi raporunda anılan taşınmazların tarımsal özelliği bulunmayan boşluk niteliğinde olduğu bildirilmiştir. Keşif sırasında taşınmaz başında dinlenen mahalli bilirkişiler taşınmazların “köy boşluğu” olduğunu; tespit bilirkişileri de köy içinde bulunan taşınmazların köylülerin hayvan gübresi döktüğü, tarımsal aletleri koydukları yerler olduğunu belirtmişlerdir. Çekişme konusu taşınmazların tarımsal niteliği bulunmayan, boşluk niteliğinde, köylünün ortak kullanımında olan ve özel mülkiyete konu oluşturmayan yerlerden olduğu anlaşılmaktadır. Bu nedenle, 119 ada 4 ve 123 ada 1 parsel sayılı taşınmazların 3402 sayılı yasanın 16/B maddesi uyarınca “köy orta malı” niteliği ile sınırlandırılarak özel siciline yazılması gerekir. Mahkemece bu husus gözden kaçırılarak taşınmazların davacı adına tesciline karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının reddine; (2.) bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 28.01.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.