MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı banka bünyesinde güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, fazla çalışma ücretlerinin ödenmemesi sebebiyle Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı"na şikayette bulunulduğunu, teftiş raporunda davacının haftada 10 saat 20 dakika fazla çalışma yaptığının belirlendiğini, ancak fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini, 08/10/2007 tarihinden önceki fazla çalışma ücretlerinin ödenmesi için ... 4. İş Mahkemesi"nin 2012/665 esasına kayıtlı davanın açıldığını, davanın derdest olduğunu, bu sebeple 08/10/2007-05/07/2012 dönemine ilişkin fazla çalışma ücreti ile fesih tarihinden itibaren geriye doğru beş yıl içinde ödenmeyen silah tazminatı alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, Eylül 2008 - Kasım 2009 ile Haziran 2010 tarihinde fazla çalışma ücretlerinin ödendiğini, bunun dışındaki dönemlerde fazla çalışma yapılmadığını, İnsan Kaynakları Yönetmeliği gereğince aylık ücret içerisinde fazla çalışma ücretinin de bulunduğunu, davacının fazla çalışma ücreti ödenecek personellerden olmadığını, silah tazminatının talebinin yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda silah tazminatı talebinin reddine, fazla çalışma ücreti talebinin ise kısmen kabulüne ilişkin verilen karar Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesince fazla çalışma ücret alacağı yönünden 08.07.2009-31.10.2011 tarihleri arası fazla çalışma ücretinin müfettiş raporuna göre, 31/10/2011-05/07/2012 tarihleri arası ise raporun bağlayıcılığı bulunmadığı için tanık beyanlarına göre hesaplanması gerektiği, davacı vekilinin 19.11.2013 tarihli celsedeki müfettiş raporundaki değer ve süre ile hesaplama yapılmasına ilişkin beyanı dikkate alınarak Mahkemece belirlenecek fazla çalışma süresinin üst sınırının teftiş raporundaki süre olduğu da gözden kaçırılmaması gerektiği belirtilerek karar bozulmuştur. Bozmaya uyulmasına karar veren Mahkemece aldırılan ek rapor doğrultusunda fazla çalışma ücret alacağı kısmen kabul edilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Yargıtay’ın bozma kararına uyan mahkeme artık bozma kararı gereğince işlem yapmak ve hüküm vermek zorundadır. Çünkü, mahkemenin bozma kararına uyması ile bozma kararı lehine olan taraf yararına bir usuli müktesep hak doğmuştur. (09/05/1960 gün ve 21/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı). Anayasanın 141. maddesinde de, her türlü yargı kararlarının gerekçeli olarak yazılacağı açıklanmış, aynı zorunluluk 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 297. maddesinde de düzenleme altına alınmıştır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda, Mahkemece uyulan bozma kararı sonrası aldırılan ek bilirkişi raporunda; 31/10/2011-05/07/2012 arası dönem davacı tanıklarının beyanlarının ağırlıklı ve ortak anlatımlarının dikkate alınması ile davacının haftanın iki günü 08.30-19.00 saatleri arası ve haftanın 3 günü ise 08.30-20.00 saatleri arası 1 saat ara dinlenme düşülerek haftalık 50.5 saat çalıştığı, 40-45 arası 5 saat fazla süreli çalışma, 45 saati aşan 5.5 saat fazla çalışma olarak hesaplandığı; bozma ilamında fazla çalışma süresinin üst sınırının teftiş raporundaki süre olduğu belirtildiğinden 45 saati aşan 4.5 saat fazla çalışma yapıldığı kabul edilerek hesaplama yapılıp hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır. Ne var ki; teftiş raporundaki hesaplama hatası giderilmek suretiyle davacının günlük çalışma süresinin 9 saat 50 dakika, haftalık çalışma süresinin 49 saat 10 dakika olduğu tespitine rağmen, 45 saati aşan fazla çalışma süresinin 4 saat 10 dakika olduğu gözetilmediği, bozma ilamına uyulmasına rağmen gereği yerine getirilmediği gibi davacının 08,30-12,40 ve 13,20-19,00 saatleri arasında çalıştığına ilişkin ifadesinde kabul ettiği süreler aşılarak fazla çalışma ücretinin hesaplanması hatalı olup hükmün ikinci kez bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.