MAHKEMESİ : İstanbul 3. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 11/06/2013
NUMARASI : 2012/226-2013/315

Dava dilekçesinde, mahkeme tarafından yönetici atanması istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı kat mülkiyeti kurulu, taşınmazda yönetici bulunmadığını belirterek yönetici atanmasını istemiş, mahkemece 05.09.2009 tarihli kat malikleri kurulu kararı ile seçilmiş bir yönetici bulunduğu ve bu kararın da usulünce iptal edilmiş olmadıkça seçilen yöneticinin, yöneticilik sıfatını muhafaza edeceği gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Kat Mülkiyeti Kanunu"nun 34/6 maddesinde “Kat malikleri anagayrimenkulün yönetiminde anlaşamaz veya toplanıp bir yönetici atayamazlarsa, o gayrimenkulün bulunduğu yerin sulh mahkemesince, kat maliklerinden birinin müracaatı üzerine ve mümkünse diğerleri de dinlendikten sonra, gayrimenkule bir yönetici atanır.”hükmü düzenlenmiştir.
Dosyaya getirtilen anataşınmazın yönetim planının 21 ve 24. maddelerinde; genel kurulun her yıl kendi üyeleri arasından veya kat malikleri haricindeki kimselerden bir yönetici seçeceği düzenlemesi getirilmiştir. Aynı şekilde Kat Mülkiyeti Kanunu"nun 34/5 maddesinde; yönetici her yıl kat malikleri kurulunun kanuni yıllık toplantısında yeniden atanır; eski yönetici tekrar atanabilir hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda anataşınmaz üzerinde kat mülkiyeti kurulu olup toplam 11 adet bağımsız bölüm bulunmaktadır. Kat malikleri kurulu tarafından 05.09.2009 tarihinde seçilen yöneticinin görev süresi bir yıl sonra 05.09.2010 tarihinde dolmuş olduğu ve kat maliklerinin yeni yönetici seçmedikleri anlaşılmıştır.
Kat Mülkiyeti Yasası"nın 34. maddesinin 2. fıkrasına göre, anagayrımenkulün sekiz ya da daha fazla bağımsız bölümü varsa, yönetici atanmasının zorunlu olduğu, bu sebeple mahkemece Kat Mülkiyeti Kanunu"nun 34/6 maddesi gereği gayrimenkule yönetici atanmasına karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle davanın reddine karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 03.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.