MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 21.06.2013 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 04.03.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Davacılar vekili, tarafların murisleri ... adına kayıtlı olan 108 ada 2 parsel, 132 ada 2 parsel, 120 ada 31 ve 62 parsel, 101 ada 155, 205, 243 ve 247 parsel sayılı taşınmazlar ile ... plaka sayılı traktör, römork, tırmık ve pulluk üzerindeki ortaklığın satış yoluyla giderilmesini talep etmiştir.
Davalı, taşınmazlar üzerindeki ortaklığın aynen taksim yoluyla giderilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davaya konu 108 ada 2 parsel, 132 ada 2 parsel, 120 ada 31 ve 62 parsel, 101 ada 155, 205, 243 ve 247 parsel sayılı taşınmazlar ile ... plaka sayılı traktör, römork, tırmık ve pulluk üzerinedeki ortaklığın satış yoluyla giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
1) Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2) Paydaşlığın (ortaklığın) giderilmesi davaları, paylı mülkiyet veya elbirliği mülkiyetine konu taşınır veya taşınmaz mallarda paydaşlar (ortaklar) arasında mevcut birlikte mülkiyet ilişkisini sona erdirip ferdi mülkiyete geçmeyi sağlayan, iki taraflı, tarafları için benzer sonuçlar doğuran davalardır.
Mahkemece paydaşlığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesi halinde satışın nasıl yapılacağının ve satış bedelinin ne şekilde dağıtılacağının hüküm sonucunda gösterilmesi gerekir.
Paydaşlığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesi halinde 492 sayılı Harçlar Kanunu ve eki Tarifenin karar ve ilam harcı başlıklı 1. maddesinin (c) fıkrası hükmü uyarınca bir gayrimenkulün hissedarlar arasında satış suretiyle şuyuun izalesine dair hükümlerde (gayrimenkulün satış bedeli üzerinden) binde 11,38 oranında, menkul niteliğindeki araç üzerindeki paydaşlığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmesi halinde ise 2. maddesinin (a) fıkrası hükmü uyarınca maktu harç ile yetinilmesi gerekir.
Somut olaya gelince; taşınır mallardaki ortaklığın giderilmesi davalarında 492 Sayılı Harçlar Kanunu ve karar tarihinde (2016 yılı) yürürlükte bulunan 1 sayılı tarife uyarınca 29,20 TL maktu harç alınması gerekirken mahkemece taşınır mal niteliğindeki dava konusu taşınırın satış bedeli üzerinden binde 11,38 oranında harç alınmasına karar verilmesi doğru görülmemişse de bu husus, hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 1086 Sayılı HUMK’un 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent uyarınca davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm sonucunun 3. bendinin hükümden çıkarılarak yerine “Taşınırın satışı nedeniyle alınması gereken 29,20 TL maktu harçtan peşin alınan 24,30 TL’nin mahsubu ile bakiye 4,90 TL harcın taraflardan tapu kaydındaki payları oranında alınarak Hazineye gelir kaydına” ibaresinin eklenmesine; hükmün 1086 Sayılı HUMK’un 438/7. maddesi uyarınca DÜZELTİLMİŞ bu şekliyle ONANMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 13.01.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.