MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı şirkette perakende krediler kart izleme bölümünde 15.04.2003 tarihinde çalışmaya başladığını 14.06.2012 tarihinde işten çıkarıldığını, alacaklarının ödenmediğini iddia ederek, fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; bankaya ait fazla çalışma talimatında mesai yapabilecek ünvanların neler olduğu ve davacının bu ünvanlar içinde olmadığını, yazılı onay verilmeyen hallerde personelin fazla mesai yapamayacağını, davacının kullandığı bilgisayar açılış kapanış saatlerine ilişkin dökümler incelendiğinde fazla mesai yapmadığının görüleceğini, iş sözleşmesine göre fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunu, zamanaşımı itirazlarının bulunduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında imzalanmış olan iş sözleşmesinin 7. maddesinde fazla mesainin ücrete dahil olduğu kararlaştırılmıştur. Fazla çalışmaların aylık ücret içinde ödendiğinin öngörülmesi ve buna uygun ödeme yapılması halinde, yıllık 270 saatlik fazla çalışma süresinin ispatlanan fazla çalışmalardan indirilmesi gerektiği gözetilerek, varsa yıllık 270, haftalık 5,2 saati aşan fazla mesai ücret alacaklarının hüküm altına alınması gerekirken, bu yön gözetilmeden hüküm kurulması hatalıdır.
3-Hükmedilen miktarların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 04/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.