Hırsızlık suçundan sanık ...’ın hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin Tosya Asliye Ceza Mahkemesinin 27.05.2015 tarihli ve 2014/491 E., 2015/203 K. sayılı ilamının o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 06.01.2020 tarihli ve 2019/10093 E., 2020/117 K. sayılı ilamı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükmün ONANMASINA karar verilip, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 2. Ceza Dairesinin anılan onama kararının KALDIRILMASI ile “İtiraza konu olayda Başsavcılığımız ile Yüksek 2.Ceza Dairesi arasında suçun subutuna ilişkin bir ihtilaf bulunmayıp itiraz konusu, sanık hakkında şahsi cezasızlık hallerini düzenleyen TCK."nun 167.maddesinin uygulanıp uygulanamayacağı hususuna ilişkin bulunmaktadır. Yargılamaya ve itiraza konu somut olay incelendiğinde; sanığın olay tarihinde gündüz vakti üvey babası olan müşteki ..."in ikametinin önünde ... sokak üzerinde bulunan ... plaka sayılı kapıları açık olan araca bindiği, aracın torpido gözünde bulunan kontak anahtarını alarak müştekiye ait aracı çalıştırdığı ve olay yerinden uzaklaştığı, meydana gelen olay sebebi ile müşteki ..."in şikayetçi olduğu, şüpheli ..."ın alınan ifadesinde tevil yollu ikrarda bulunduğu, tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde şüphelinin suça konu aracın torpido gözündeki anahtarı aldıktan sonra haksız yere elde bulundurduğu bu anahtar ile müştekinin zilliyetliğinde bulunan aracı hırsızlanması şeklindeki eyleminin TCK.142/2-d-1 maddesinde ifade olunan suçu oluşturduğu iddiasıyla açılan kamu davası sonucunda sanık hakkında akrabalık ilişkisi sebebiyle TCK."nun 167/1-b maddesi uyarınca ceza verilesine yer olmadığına karar verildiği anlaşılmaktadır.Bu kararı yerel Cumhuriyet Savcısının süresinde temyizi üzerine, Başsavcığımız tebliğnamesinde bozma talep edilmiş ancak Yüksek Daire, müştekinin sanığın üvey babası olması sebebiyle uygulamada bir isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle hükmün onanmasına karar vermiştir. Yerel Mahkeme ve Yüksek Daire"nin uygulama gerekçesi olarak gösterilen " Şahsi cezasızlık sebebi veya cezada indirim yapılmasını gerektiren şahsi sebep " başlıklı TCK.nun 167.maddesindeki düzenlemeye bakıldığında;
Madde 167- (1) Yağma ve nitelikli yağma hariç, bu bölümde yer alan suçların;
a) Haklarında ayrılık kararı verilmemiş eşlerden birinin,
b) Üstsoy veya altsoyunun veya bu derecede kayın hısımlarından birinin veya evlat edinen veya evlatlığın,
c) Aynı konutta beraber yaşayan kardeşlerden birinin,
Zararına olarak işlenmesi halinde, ilgili akraba hakkında cezaya hükmolunmaz.
(2) Bu suçların, haklarında ayrılık kararı verilmiş olan eşlerden birinin, aynı konutta beraber yaşamayan kardeşlerden birinin, aynı konutta beraber yaşamakta olan amca, dayı, hala, teyze, yeğen veya ikinci derecede kayın hısımlarının zararına olarak işlenmesi halinde; ilgili akraba hakkında şikayet üzerine verilecek ceza, yarısı oranında indirilir." hükmü yer almaktadır.Bu düzenleme mülga 765 Sayılı Yasanın 524.maddesindeki düzenleme ile aynı olup aradaki önemli fark mülga 524.maddede yer alan "analık, babalık" ibaresinin yeni metinde yer almamasıdır. Mer"i düzenlemede bu ibarelere yer verilmemiş olması karşısında, müştekinin üvey baba veya üvey ana olması durumunda akrabalık ilişkisine bağlı olarak şahsi cezasızlık hükmünün uygulanmasına yasal olanak bulunmamaktadır. Doktrin ve uygulamada bu konuda farklı görüşler bulunmakta olup 765 sayılı Yasa zamanında Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 30/05/1988 tarihli kararında üvey hısımlıkta da 524.maddenin uygulanmasına karar vermiş ise de, bunun 524.madde metninde 5237 sayılı Yasa"nın 167.maddesinden farklı olarak "analık, babalık" ibarelerinin açıkça madde metninde yer almasından kaynaklandığı anlaşılmaktadır. 5237 sayılı Yasa"nın 167.maddesindeki düzenlemede ise "Üstsoy veya altsoyunun veya bu derecede kayın hısımlarından birinin veya evlat edinen veya evlatlığın,.." düzenlemesi yapılmış ve "analık, babalık" ibaresine yer verilmemiştir. Bu sebeplerle; maddenin uygulamasının açıklık ve istikrara kavuşturulması ve uygulamadaki tereddütlerin giderilmesi amacıyla, sanık hakkında "ceza verilmesine yer olmadığına" dair hükmün BOZULMASINA’’ yönelik 06.02.2020 gün, 2015/290165 sayılı itirazı üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Müştekinin, sanığın üvey babası olması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 167/1-b maddesinde öngörülen şahsi indirim sebeplerinden yararlanması yönündeki verilen kararda bir isabetsizlik görülmediğinden Dairemizin 06.01.2020 tarihli ve 2019/10093 E., 2020/117 K. sayılı kararı usul ve yasaya uygun bulunmakla Cumhuriyet Başsavcılığının vaki itiraz sebepleri yerinde görülmediğinden, CMK"nın 308/2-3. maddeleri gereğince İTİRAZIN REDDİNE, dosyanın itiraz konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 01.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.