MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı erkek tarafından, kadının kabul edilen boşanma davası, kusur belirlemesi, nafakalar, manevi tazminat talebi, kendisinin reddedilen ziynet alacağı, kadının kabul edilen ziynet alacağı, ziynetler sebebi ile vekalet ücreti ve yargılama gideri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece, taraflar eşit kusurlu bulunarak, her iki boşanma davasının kabulü ile boşanmalarına karar verilmiş ise de, yapılan yargılama ve toplanan delillerden; davalı-karşı davacı erkeğin eşine birden fazla fiziksel şiddet uygulamasına karşılık, davacı-karşı davalı kadının da eşine fiziksel şiddet uyguladığı, eşine hakaret edip küçük düşürücü sözler sarf ettiği, eşini tehdit ettiği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, davacı-karşı davalı kadının evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu durumda, kadının davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşulları oluşmuştur. Kadının boşanma davasının kabulüne karar verilmiş olması açıklanan sebeplerle sonucu itibariyle doğru olup, davalı-karşı davacı erkeğin bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiş, boşanma hükmünün kusur bakımından gerekçesinin değiştirilerek ve düzeltilerek onanmasına ve davalı-karşı davacı erkeğin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir (HUMK m. 438/son).
2-Yukarıda 1. bentte açıklandığı üzere boşanmaya sebep olan olaylarda davacı-karşı davalı kadın ağır kusurludur. Ağır kusurlu eş yararına yoksulluk nafakası taktir edilemez. Davacı-karşı davalı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak isteğin kabulü doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir
3-Davalı-karşı davacı erkek karşı dava dilekçesinde manevi tazminat ( TMK m. 174/2) talebinde bulunmuştur. Mahkemece, davalı-karşı davacının manevi tazminat talebi hakkında olumlu ya da olumsuz hüküm kurulmaması doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
4-Mahkemece davacı-karşı davalı kadının ziynet eşyalarının aynen iadesine, aynen iadesi mümkün olmadığı taktirde 27.345 TL ziynet alacağının davacı-karşı davalıya verilmesine karar verilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinin (2). fıkrasına göre hükmün sonuç kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden herbiri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği, aynı Yasanın 298. maddesinin (2.) fıkrasında da gerekçeli kararın,


.../...



tefhim edilen hükme aykırı olamayacağı hükme bağlanmıştır. Bu düzenlemeye göre dava dilekçesi, bilirkişi raporu gibi herhangi bir belgeye atıf yapılarak hüküm kurulamaz. Gerek tefhim edilen ve zabıtla belirlenen kararda, gerekse buna uygun düzenlenmesi zorunlu gerekçeli kararda hüküm altına alınan eşyanın cins, nitelik, miktar ve değerlerinin ayrı ayrı gösterilmesi ve taraflara yüklenen borç ile tanınan hakkın infazda güçlük çıkarmayacak biçimde belirtilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden, aynen iadesine karar verilen ziynet eşyalarının değerlerinin ayrı ayrı gösterilmemesi suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.), (3.) ve (4.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple boşanma hükmümün gerekçesi değiştirilmek ve düzeltilmek suretiyle ONANMASINA, (4.) bentteki bozma sebebine göre, kadının ziynet alacağına ilişkin vekalet ücreti ve yargılama giderine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.05.05.2016 (Prş.)