MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosyamızdaki atılı suçla ilgili olarak Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi tarafından verilen 01.09.2015 tarihli sağlık kurulu raporunda, suça sürüklenen çocuğun, suç tarihinde işlediği hırsızlık suçu ile ilgili olarak işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayabildiği ve davranışlarını yönlendirme yeteneğini azaltacak veya kaldıracak düzeyde bir akıl hastalığı bulunmadığı ve ceza ehliyetinin tam olduğu belirtilmiş ise de, suça sürüklenen çocuğun aşamalardaki savunmalarında psikolojik rahatsızlığının bulunduğunu beyan ettiği ve ayrıca 22.03.2016 tarihli temyiz dilekçesinde orta düzeyde zeka geriliği olduğunu belirttiği ve temyiz dileçesine eklediği ve 2012 yılında işlediği başka bir hırsızlık suçu ile ilgili olarak Kocaeli Çocuk Mahkeme’sinin 28.11.2013 tarihli 2012/491 E.2013/1184 Karar sayılı dosyasında suça sürüklenen çocuğun TCK’nın 32/1. maddesinden yararlanmasına ve hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği ve belirtilen dosyada Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nün 13.06.2013 tarihli raporunda suça sürüklenen çocuğun işlediği hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma fiillerinin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamadığı, bu fiillerle ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişmemiş olduğu, TCK 32/1. kapsamında bulunduğunun belirtilmesi karşısında; her iki rapor arasındaki çelişkinin Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas dairesinden, suça sürüklenen çocuk hakkında suç tarihi itibariyle TCK"nın 32. maddesi uyarınca, “akıl hastalığı nedeniyle, işlediği fiilin hukukî anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalmış olup olmadığı” konusunda rapor alınarak giderilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 tarihli ve 2016/6-986 E., 2018/554 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 35. maddesi ve Çocuk Koruma Kanunu"nun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20 ve 21. maddeleri uyarınca; fiil işlendiği sırada 15-18 yaş grubu içerisinde bulunan suça sürüklenen çocukların işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin olup olmadığının takdiri bakımından, sosyal yönden inceleme yaptırılması gerekli olduğu halde, mahkemece sosyal inceleme raporu alınmadan veya alınmaması durumunda gerekçesi kararda gösterilmesi gerektiği, birleştirilen İstanbul 1. Çocuk Mahkesi"nin 2011/897 Esas-2011/376 Karar sayılı dosyasında karar gerekçesinde“ suça sürüklenen çocuğun halen bulunduğu yaşı itibariyle, gelişmişlik düzeyi, suçtan bu yana geçen zaman dikkate alınarak sosyal inceleme raporu alınmasına gerek görülmediği yönünde düşünce belirtilmiş ise de; suça sürüklenen çocuğun yaşadığı çevre gözlemlenmeden yaşı itibariyle ve gelişmişlik düzeyi ile ilgili değerlendirme yapılması ile yetinilerek eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulduğunun anlaşılması karşısında; sosyal inceleme raporu aldırılmadan eksik kovuşturma ile hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş suça sürüklenen çocuk ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 01/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.