Danıştay 7. Daire 2016/2165 Esas 2020/4513 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/2165
Karar No : 2020/4513

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)

VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 2008 yılında kanuni temsilcisi olduğu şirketin satışını yaptığı aracın özel tüketim vergisi matrahının eksik beyan edildiğin tespit edilmesi ve şirketin infisah etmiş olması sebebiyle 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 17. maddesinin 9. fıkrası uyarınca, adına 2008 yılının Ocak dönemi için re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, tasfiyesi tamamlanarak tüzel kişiliği sona eren İstanbul Yapı Otomotiv İç ve Dış Ticaret Sanayi Limited Şirketinin satışını yaptığı aracın özel tüketim vergisi matrahının eksik beyan edildiğinin tespit edildiğinden bahisle davacı adına yapılan tarhiyatın ve kesilen cezanın 2008 yılına ait olduğu göz önüne alındığında, 03/07/2009 tarihinde yürürlüğe giren 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 17. maddesine eklenen 9. fıkrasının, yürürlükte bulunmadığı dönemlere ilişkin olarak uygulanmasının hukukun temel ilkeleri karşısında mümkün olmadığı gerekçesiyle re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisinin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı adına, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. ve 72. Maddeleri uyarınca re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisinin hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 09/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.