MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/2, 43, 62, 52, 51 ve 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen 19/02/2013 tarihli mahkumiyet kararının, zorunlu müdafii olarak görev yapan Av. ...’ın yüzüne karşı tefhim olunmasına rağmen, adı geçen müdafii tarafından süresinde temyiz edilmediği anlaşılmış ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/06/2009 tarih ve 104/183 sayılı kararında da açıklandığı üzere, kendisine zorunlu müdafii atandığından haberdar olmayan sanığın, temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan ... şirketinde yedek parça satış uzmanı olarak çalışan sanığın, katılan şirkete ait ürünleri müşterilere satıp paralarını tahsil etmesine rağmen, tahsil ettiği paralardan toplam 95.000 TL’yi katılan şirkete teslim etmeyerek uhdesinde tuttuğu, bu surette sanığın hizmet ilişkisinin gereği olarak kendisine teslim edilmiş olan para ve eşyalar üzerinde zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunduğu, sanığın ikrar içeren savunması, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmünde her hangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın uhdesinde tuttuğu paralar karşılığında senet verdiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 09/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.