MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün, süresi içinde davalılardan DSİ Genel Müdürlüğü ile sigorta şirketi vekillerince temyiz edilmesi üzerine, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili asıl ve birleşen davada davalıların sürücü, işleten ve zorunlu mali sorumluluk sigortacısı oldukları araçların karıştıkları kazada müvekkillerinin desteğinin öldüğünü, davacıların maddi ve manevi zarar gördüklerini ileri sürerek, her davacı için 2.000.000.000 TL manevi, murisin eşi Kumriye için 9.000,00 TL, kızı Fatma için 3.000,00 TL, oğlu M. Ferit için 3.500,00 TL, oğlu Ümit için 4.000,00 TL, kızı Zehra için 4.500,00 TL ve oğlu Abdullah için 5.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının temerrüt faiziyle davalılardan tahsilini istemiş, duruşmada davalılar ... ve Cemiloğlu Nak. A.Ş hakkındaki davadan feragat etmiştir.
Davalılardan D.S.İ. vekili, müvekkiline ait aracın sürücüsünün kusurunun olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir. Davalılardan Şeker Sigorta A.Ş. vekili, davanın reddini istemiştir. Davalı ... Beşen ve Cemiloğlu Nak. A.Ş vekili, davanın reddini istemiştir. Davalı ..., davaya yanıt vermemiştir.
Mahkemece, Yargıtay 11 Hukuk Dairesi’nin bozma ilamına göre yapılan yargılama sonunda, toplanan deliller ve bilirkişi raporlarına göre, davalıların kısmen sorumlu olduk-
ları gerekçesiyle, davalı ... bakımından davanın 2.750,00 TL üzerinden temerrüt faiziyle kısmen kabulüne, davalı DSİ Genel Müdürlüğü bakımından da 250,00 TL tazminatın bu davalıdan tahsili ile davacılara ödenmesine, diğer davalılar bakımından ise feragat nedeniyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davalılardan DSİ Genel Müdürlüğü ile sigorta şirketi vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Davalı DSİ Genel Müdürlüğü vekilinin temyizi, 750,00 TL’nin tazminine ilişkindir.
07.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2007 tarihinden itibaren 1.170.00 YTL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Bu itibarla davalı DSİ Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı ... vekilinin temyizine gelince, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı ... vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
Ancak, davada her iki davalıdan müteselsilen 3.000,00 TL’nin tahsili istenilmiş olup, davalı ... aleyhine kurulan hükümde 2.750,00 TL’nin tahsiline karar verilmekle, reddedilen kısım için davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi doğru değildir. Bu itibarla temyiz itirazlarının kabulü ile kararın bozulması gerekir ise de anılan yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapmayı gerektirmediğinden, kararın HUMK’nun 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı DSİ Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz itirazlarının reddine, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı ... vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, hüküm fıkrasının 2. bendinin 15. satırından sonra gelmek üzere, “450,00 YTL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı ... şirketine ödenmesine” ibaresinin hüküm fıkrası-
na eklenmesine, kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 155.40 TL kalan onama harcının temyiz eden davalı Şeker Sigorta AŞ"den alınmasına 25.1.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.