MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesi uyarınca “tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” ek fıkra hükmüne aykırı olarak sanığın yokluğunda verilen kararın sanığın dosyadaki bilinen en son adresi olan 19.02.2010 tarihli sorgusunda beyan ettiği adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebligat yapıldığı, bu adresten bila tebliğ iade edilen kararın, sanığın MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince 30.10.2012 tarihinde usulüne uygun tebliğ edildiği, sanığın hükmün infazı için cezaevine alındığı tarihten sonra 26.09.2014 tarihinde temyiz talebinde bulunduğu anlaşıldığından, süresinde yapılmayan vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken aynı Yasanın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 25/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.