MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki trafik kazası sonucu oluşan cismani zarar nedeniyle manevi tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle, davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen hükmün, davalı vekili tarafından temyizi üzerine; mahkemece, 28.10.2014 tarihli ek karar ile süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddine dair verilen kararın, davalı vekili tarafından süresinden sonra temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalının idaresindeki araçla davacının idaresindeki aracın çarpışmasıyla oluşan kazada, davacının yaralanıp %13,1 maluliyete uğradığını, davacının bu kalıcı maluliyeti nedeniyle manevi olarak da zarar gördüğünü belirterek, 50.000,00 TL. manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu edilen kazada davalının kusuru bulunmadığını, davacının kişilik haklarına saldırı sözkonusu olmadığından manevi tazminat şartlarının oluşmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; davanın kısmen kabulü ile 6.000,00 TL. manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıda tahsiline, fazla isteğin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiş; mahkemece, 28.10.2014 tarihli ek karar ile, davalı vekilinin temyiz süresini geçirmesi nedeniyle temyiz talebinin reddine karar verilmiş; bu ek karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazası sonucu oluşan cismani zarar nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece verilen 18.06.2014 tarihli kararın, davalı vekiline 29.08.2014 tarihinde tebliğ edildiği; davalı vekili tarafından temyiz dilekçesinin, HUMK"nun 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 17.09.2014 tarihinde verildiği; mahkeme tarafından, 28.10.2014 tarihli ek karar ile davalı vekilinin süresinde yapılmayan temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verildiği; bu ek kararın davalı vekiline 06.11.2014 tarihinde tebliği üzerine, davalı vekili tarafından, yasal 7 günlük süre geçirildikten sonra, 21.11.2014 tarihinde ek kararın temyiz edildiği görülmektedir.
Temyiz tarihi itibariyle uygulanmakta olan HUMK"nun 432. maddesi yollamasıyla 426/F maddesinin 1. fıkrasında "İstinaf dilekçesi, yasal süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme istinaf dilekçesinin reddine karar verir" düzenlemesine; aynı maddenin 2. fıkrasında ise "Bu ret kararına karşı tebliği tarihinden itibaren yedi gün içinde istinaf yoluna başvurulabilir" düzenlemesine yer verilmiştir.
Yine, HUMK"nun 159. maddesinde "Müddetleri kanun veya hakim tayin eder. Kanunda gösterilen müstesna hallerden başka hakim kanunen tayin edilen müddetleri tezyit veya tenkis edemez" şeklinde düzenleme yapılmış; paralel düzenleme, 6100 sayılı HMK"nun 90/1. maddesinde "Süreler, kanunda belirtilir veya hâkim tarafından tespit edilir. Kanunda belirtilen istisnai durumlar dışında, hâkim kanundaki süreleri artıramaz veya eksiltemez" denilmek suretiyle de aynen benimsenmiştir.
İfade olunan bu yasal düzenlemeler karşısında; temyiz isteminin reddine ilişkin mahkeme ek kararının tebliğinden sonraki 15. günde ek karara ilişkin temyiz isteminde bulunulduğu; temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar ile bu kararın da 15 gün içinde temyiz edilebileceği yönünde verilen mahkeme kararının, kanunla belirlenen sürelerin hakim tarafından artırılıp azaltılamayacağı düzenlemesi gözönünde tutulduğunda, davalı taraf için kazanılmış hak oluşturmayacağı; davalı vekilinin, temyiz isteminin reddine ilişkin mahkeme ek kararını yasal 7 günlük süreden sonra temyiz ettiği ve istemin süresinde olmadığı gözetilerek; davalı vekilinin ek karara ilişkin temyiz isteminin süreden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin, temyiz isteminin süre yönünden reddine ilişkin 28.10.2014 tarihli mahkeme ek kararına yönelik temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 29/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.