Danıştay 4. Daire 2016/127 Esas 2020/4711 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/127
Karar No : 2020/4711

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü …/…

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Turizm Tekstil İnşaat Gıda İthalat İhracat Sanayı Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle hazırlanan vergi inceleme raporu uyarınca re'sen tarh edilen 2012 yılı kurumlar vergisi ile 2012/10-12 dönemi geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacı şirket hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi inceleme raporunda; davacı şirketin 2012 yılı Kurumlar Vergisi beyanına ekli gelir tablosunda, dönem zararının 393.705,48-TL olarak beyan edilmesine rağmen 2012/4 dönem geçici vergi beyanına ekli gelir tablosunda dönem zararının 11.232,13-TL olarak beyan edildiğinin tespit edildiği, bunun üzerine davacı şirket temsilcisine söz konusu durumun nedeninin sorulması üzerine verilen cevapta, özetle; bu durumun iki nedeninin olduğu, öncelikle, sehven fazla beyan edilen katma değer vergisinin "Diğer Olağan Dışı Gider ve Zararlar" hesabına nakledildiği, ikinci olarak önceki dönemlerde zayi olmasına rağmen zayi belgesi alınamayan ve stoklarda görünen 382.473,35 TL tutarındaki malın "Diğer Olağan Dışı Gider ve Zararlar" hesabına kaydedilerek bu tutarın Kurumlar Vergisi beyanamesinde Kanunen Kabul Edilmeyen Giderler hesabında beyan edildiği şeklinde beyanda bulunulması üzerine, davalı idarece, toplam 391.608,16-TL tutarındaki Diğer Olağan Dışı Giderin kabul edilmeyerek hesaplanan 451.265,12-TL kayıt dışı satış tutarının davacının beyanlarına eklenmesi suretiyle dava konusu tarhiyatların yapıldığı, olayda, davacı tarafından Diğer Olağan Dışı Gider ve Zararlar Hesabında beyan edilen ancak zayi belgesi olmayan 382.473,35-TL tutarındaki giderin davalı idarece reddedilmesi yerindeyse de davacının yürüttüğü faaliyetin niteliği gözönünde bulundurularak giderleri yönünden bir değerlendirme yapılmaksızın söz konusu tutarın tümünün kayıt ve beyan dışı bırakılan hasılat olarak kabul edilmesi suretiyle yapılan dava konusu tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından idarece yapılan işlemlerin hukuka uygun olduğu aksi yöndeki kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin (B) bendinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olacağı, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, şu kadar ki, vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan şahit ifadesinin ispatlama vasıtası olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olacağı hükme bağlanmıştır.
Aynı Kanunun 30. maddesinin 1. fıkrasında, re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlanmış ve maddenin 4. bendinde, defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tespitine imkan vermeyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması dolayısıyla ihticaca salih bulunmaması hali re’sen tarh nedeni olarak belirtilmiş; Kanunun 134. maddesinin 1. fıkrasında ise, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu hükmüne yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden; davacı şirket hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi inceleme raporunda; davacı şirketin 2012 yılı Kurumlar Vergisi beyanına ekli gelir tablosunda, dönem zararının 393.705,48-TL olarak beyan edilmesine rağmen 2012/4 dönem geçici vergi beyanına ekli gelir tablosunda dönem zararının 11.232,13-TL olarak beyan edildiğinin tespit edilmesi üzerine davacı şirket temsilcisine söz konusu durumun nedeninin sorulması üzerine verilen cevapta, özetle;" bu durumun iki nedeninin olduğu, öncelikle, sehven fazla beyan edilen katma değer vergisinin Diğer Olağan Dışı Gider ve Zararlar hesabına nakledildiği, ikinci olarak, önceki dönemlerde zayi olmasına rağmen zayi belgesi alınamayan ve stoklarda görünen 382.473,35-TL tutarındaki malın Diğer Olağan Dışı Gider ve Zararlar hesabına kaydedilerek bu tutarın Kurumlar Vergisi beyanamesinde Kanunen Kabul Edilmeyen Giderler hesabında beyan edildiği" şeklinde beyanda bulunulması üzerine, davalı idarece, toplam 391.608,16-TL tutarındaki Diğer Olağan Dışı Giderin reddedilmesi suretiyle hesaplanan 451.265,12-TL kayıt dışı satış tutarının davacının beyanlarına eklenmesi suretiyle dava konusu tarhiyatların yapıldığı anlaşılmıştır.
Olayda; davacı beyanlarından da tespit edildiği üzere dönem zararının haksız artırılarak kurumlar vergisi matrahının aşındığı ortadayken, davacının katlandığı maliyetin yine raporla ortaya konmuş durumda olduğu buna göre davacının maliyetlerine söz konusu tutarın eklenmesi suretiyle tarhiyatın tadilen onanması gerekirken mezkur gerekçeyle verilen kararda hukuki isabet görülmemiştir.
Öte yandan; geçici vergi aslı yönünden ayrıca bir karar verilmesi gerektiği tabiidir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 23/11/2020 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.