Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu 2019/2454 Esas 2020/2514 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/2454
Karar No : 2020/2514

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı
VEKİLİ : Hazine Av. …

İSTEMİN KONUSU : Danıştay İkinci Dairesinin 14/05/2019 tarih ve E:2017/1142, K:2019/2949 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Samsun Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığında vergi müfettişi olarak görev yapan davacının, zorunlu hizmet süresini 31/07/2015 tarihi itibarıyla dolduracağından bahisle, bulunduğu yerde bırakılmasına dair isteminin reddine ilişkin 09/04/2015 tarihli işlem ile bu işlemin dayanağı olan 16/06/2012 tarih ve 28325 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Görev Yerleri İtibarıyla Vergi Müfettişleri Yer Değiştirme Yönetmeliği'nin 5. maddesinin 2. fıkrasının (ğ) bendinin ve 23. maddesinin 5. fıkrasının iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay İkinci Dairesinin 14/05/2019 tarih ve E:2017/1142, K:2019/2949 sayılı kararıyla;
178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname'nin "Vergi Denetim Kurulu Başkanlığı" başlıklı 20. maddesi, "Vergi Denetim Kurulu Başkanlığında atama, yükselme ve yer değişikliği" başlıklı Ek 29. maddesinin 6. ve 8. fıkraları; 31/10/2011 tarih ve 28101 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Vergi Denetim Kurulu Yönetmeliği'nin "Yardımcılık dönemi ve yeri" başlıklı 26. maddesi; 16/06/2012 tarih ve 28325 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Görev Yerleri İtibarıyla Vergi Müfettişleri Yer Değiştirme Yönetmeliği'nin, "Kapsam" başlıklı 2. maddesi, "Temel İlkeler" başlıklı 5. maddesi, "İsteğe Bağlı Görevlendirme" başlıklı 23. maddesi hükümlerine yer verildikten sonra,
Vergi müfettiş yardımcılarının, fiilen üç yıl çalışmaları ve yardımcılık döneminde performans değerlendirmesine göre başarılı olmaları kaydıyla yeterlik sınavına katılmaya hak kazanacakları, yeterlik sınavına tabi tutulan vergi müfettiş yardımcılarının, bu sınavda başarı göstermeleri durumunda, müfettişlik kadrolarına atanmalarının mümkün olacağı; ayrıca, yardımcılık dönemini turneler, eğitim ve benzeri faaliyetler dışında esas olarak dâhil oldukları Grup Başkanlıklarında geçirmeleri gerektiği yönündeki düzenlemeler dikkate alındığında, mesleğe hazırlanma ve eğitim aşamalarından oluşan vergi müfettiş yardımcılığında geçirilen sürelerin, vergi müfettişlerinin zorunlu çalışma süresinden sayılmaması yolundaki dava konusu düzenlemelerde hukuka aykırı bir yön bulunmadığı,
Davacının, 04/08/2003-12/04/2007 tarihleri arasında vergi denetmen yardımcısı olarak çalıştığı sürelerin sayılması halinde, 12 yıllık zorunlu hizmet süresini 31/07/2015 tarihi itibarıyla dolduracağından bahisle, talebi doğrultusunda bulunduğu Grup Başkanlığında bırakılması istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemde de anılan Yönetmelik hükümlerine ve hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, yürütmenin durdurulması talebinin reddine ilişkin karara yaptığı itiraz üzerine, Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca verilen "yürütmenin durdurulması istemi hakkında yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın Danıştay Onaltıncı Dairesine gönderilmesine" ilişkin karar gereğince yürütmenin durdurulması talebi hakkında bu aşamaya kadar bir karar verilmemiş olunmasının bozmayı gerektirdiği,
Danıştay kararlarının etkisiyle, bir kısım vergi müfettişlerinin, denetmen yardımcılığında geçirdiği 3 yıllık hizmet süresinin bölge hizmetinden sayıldığı, diğer 2001-2011 yılları arasında denetmen yardımcılığında görev yapanlara 3 yıllık fark oluştuğu, böylelikle bu durumun eşit durumda olanlar arasında eşitsizlik meydana getirdiği, davanın amacının kurumdaki eşitsizlik ve haksızlığın ortadan kaldırılması olduğu,
Vergi denetmen yardımcılığı döneminde geçirilen sürelerin, vergi denetmenliği zorunlu çalışma süresinden sayılması gerektiği yönünde, Danıştay Beşinci Dairesinin 16/04/1997 tarih ve E:1995/850, K:1997/861 sayılı kararının mevcut olduğu, bu karar doğrultusunda idare tarafından 26/11/1993-22/09/2000 tarihleri arasında vergi denetmen yardımcılığı kadrolarında görev yapanların yardımcılıkta geçen sürelerinin, vergi denetmenliği zorunlu çalışma süresinden sayıldığı, ancak bu tarihten sonra vergi denetmen yardımcısı olanların yardımcılıkta geçen sürelerinin vergi denetmenliği zorunlu çalışma süresinden sayılmamasının hakkaniyete aykırı olduğu,
Dava konusu düzenlemelerin, Anayasa'nın 10. maddesine yer alan eşitlik ilkesine, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 72. maddesine, Devlet Memurlarının Yer Değiştirme Suretiyle Atanmalarına İlişkin Yönetmeliğin 22., 28. ve Geçici 5. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, vergi müfettiş yardımcılığı döneminin eğitim ve mesleğe hazırlanma aşamalarını içerdiği, yeterlik sınavı sonrası meslek mensubu olunduğu, bunun dava konusu maddelerin konuluş amacını ortaya koyduğu, vergi müfettiş yardımcılarının görev yerleri itibarıyla yer değiştirmeye tabi olmadıkları, vergi müfettiş yardımcılığı süresinin mevzuat gereği 3 yıl olarak düzenlendiği, ancak performans değerlendirmesi ve yeterlilik sınavında başarısız olunması halinde, söz konusu sürenin 6-7 yılı bulabildiği, davacının iddialarının kabul edilmesi halinde 6-7 yılı bulan yardımcılık döneminin, isteğe bağlı olarak bulunduğu Grup Başkanlığında kalmak için gerek olan 12 yıllık çalışma süresinden düşülmesi sonucunun doğacağı, bu durumun da iptali istenen maddelerin ruhu ile bağdaşmayacağı, diğer taraftan 646 sayılı KHK’nın yürürlüğe girmesinden sonra yürürlüğe giren dava konusu Yönetmelik, Devlet Memurlarının Yer Değiştirme Suretiyle Atanmalarına İlişkin Yönetmelik kapsamında bulunmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan;
"a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c) Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması" sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay İkinci Dairesinin temyize konu 14/05/2019 tarih ve E:2017/1142, K:2019/2949 sayılı kararının ONANMASINA,
3. Kesin olarak, 23/11/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.