
Esas No: 2019/152
Karar No: 2022/2760
Karar Tarihi: 22.02.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/152 Esas 2022/2760 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın tefecilik suçundan beraatına karar verdi ancak sahte fatura düzenleme suçundan mahkumiyetine hükmetti. Temyiz incelemesi sonucunda, tefecilik suçundan verilen beraat kararının kanundaki cezasının üst sınırına göre zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine hükmedildi. Sahte fatura düzenleme suçundan verilen kararı ise kabul edildi ancak sanığın aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura düzenleme eylemi gerçekleştirdiği için zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini yapıldığı belirtildi. Kararda, kanunlarda yer alan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi ile 217. maddesi de açıklayıcı bir şekilde belirtildi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme, Tefecilik
HÜKÜMLER : Beraat, mahkûmiyet
A) Tefecilik suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “tefecilik" suçunun kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK'nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı 29.05.2012 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla, katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun'un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
B) 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık ve katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK'nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından ve 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanığa yüklenen “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Sanığın aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura düzenleme şeklinde gerçekleşen eylemlerine ilişkin olarak, TCK‘nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini,
Yasaya aykırı, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 22.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.