Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/38534 Esas 2022/3229 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve Cumhuriyet savcısının diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1)Olay tarihinde Antalya ili .... ilçesi ... Caddesi No:34 adresinde faaliyet gösteren ... Emlak isimli işyerinde çalışan sanığın, katılan ... ile birlikte çalışmaya başladığı, ev kiralamak üzere depozito olarak katılandan 550 TL parayı aldığı halde ev kiralamadığı gibi parasını da iade etmediği ve evini geçici olarak katılan ...'e kiraladığı katılan ...'den evine gün ısı taktırmak için 650 TL para aldığı halde gün ısı taktırmadığı gibi parayı da iade etmediği, böylece güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda; sanığın katılanları hileli davranışlarla kandırarak birini ev bulacağına ve depozito istendiğine, diğerini ise kiralayacağı evden ciddi bir kazanç sağlayacağına ve evde tadilat yapılması gerektiğine inandırarak menfaat temin etmiş olması karşısında eylemlerinin, hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaştırma kapsamında kalan ve TCK'nin 157/1. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunu oluşturacağı gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek hüküm tesisi,
2)Sanığın alt sınırdan uzaklaşılarak cezalandırılmasına karar verildiğinin belirtilmesine rağmen, hapis ve adli para cezasının alt sınırdan belirlenmesi suretiyle çelişki oluşturulması,
3)Tekerrüre esas alınan ilamda hapis cezasının yanında adli para cezasına da hükmedilmesi nedeniyle, adli para cezasının tekerrür hükümlerinin uygulanması sırasında dikkate alınmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.