MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluş ve dosya içeriğine göre; sanıkların mağdur ... ve ..."nın kilitlemek suretiyle bıraktıkları mobiletlerini aldıkları olaylarda, hırsızlık eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesi kapsamında; mağdur ..."in, cami duvarına yakın açık halde kilitlemeksizin bıraktığı mobiletin alındığı olaydaysa, hırsızlık eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesi kapsamında olduğunun gözetilmemesi ve mağdur ..."in mobiletini 19.05.2010 tarihinde çay ocağında görüp polise haber verdiği, polislerce yapılan takip sonucu motosikleti almaya gelen İbrahim Soran"dan alınan mobiletin mağdura teslim edildiği; mağdurlar ... ve ..."nın mobiletlerini kendi araştırmaları sonucunda, Mustafa Altaş ve ... olduğunu tespit ederek, bir kısım parçaları eksik şekilde aldıkları ve zararlarının soruşturma aşamasında giderildiğini beyan ettikleri olaylarda; mağdurlara 5237 sayılı TCK"nın 168/4. maddesi uyarınca kısmi iadeye rızaları olup olmadığı sorulup, sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulama olanağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine aykırı biçimde “sanıklardan tahsiline” biçiminde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, “Yargılama giderinin tahsiline” ilişkin bölüm çıkarılarak, “Sanıklardan neden oldukları yargılama giderinin paylarına düşen oranda ayrı ayrı alınmasına” karar verilmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.