MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 18/03/2015 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu yaralanmadan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın maddi tazminat yönünden yeniden karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat yönünden kabulüne dair verilen 28/01/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava; trafik kazası sonucu yaralanmadan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın maddi tazminat istemi yönünden karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat istemi yönünden ise kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
      Davacı vekili, davalı şirketin sigortacısı, davalı ...’un sürücüsü, diğer davalı ...’ün maliki olduğu, ... plaka numaralı araç ile kavşak istikametinde sol şerit üzerinde seyir halindeyken aracın sol kısmı ile, gidiş yönüne göre yolun sağ tarafından orta refüje geçmek isteyen davacı yayaya çarpması sonucunda, davacının vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığını, bu kaza nedeniyle davacının sol humerus kemiğinin opere edilmesine rağmen canlılığını yitirdiğini, sol kola protez uygulandığını, davacının malul olduğunu ve bu kaza nedeniyle davalıların kusurlu olduğunu belirterek oluşan maddi ve manevi zararının tazmini isteminde bulunmuştur.
      Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur..
Mahkemece, 26/04/2016 tarihinde verilen ilk kararla davanın maddi tazminat yönünden kabulüne, manevi tazminat yönünden kısmen kabulüne karar verilmiş, bu kararı davacı ile davalı ... şirketinin temyiz etmesi üzerine, 17.Hukuk Dairesi tarafından 15/05/2019 gün, 2016/14915 esas ve 2019/6186 karar sayılı ilam ile davalı ... şirketinin tüm temyiz itirazları reddedilmiş, davacının temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede, takdir olunan manevi tazminatın az olduğu ve hakkaniyete uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir.
Mahkemece, 28/01/2020 tarihli celsede Yargıtay 17. Hukuk Dairesi"nin 2016/14915 esas 2019/6186 karar sayılı bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olmasına rağmen bozma gereği yerine getirilmemiştir.
Şöyle ki; hükme esas alınan 10/12/2015 tarihli kusur raporuna göre; davacı yayanın, araçlara ilk geçiş hakkını vermediği ve karşıdan karşıya geçişte kavşak veya yaya geçitlerini kullanmadığı için %75 oranında asli kusurlu, davalı sürücü ...’un ise meskun mahal içerisinde seyrederken aracın hızını hava, yol, görüş ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara göre ayarlamadığından %25 oranında tali kusurlu olduğu belirtilmiş olmasına rağmen
mahkemece asli kusurlu olan davacı yayanın manevi tazminat talebinin tamamına hükmedilmiş olması doğru görülmemiş, tarafların kusur durumu gözetilerek daha alt seviyede manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın temyiz eden davalı ... yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz eden davalı ... yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı ...’un diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına 22/10/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.