MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı alacağının ödetilmesine karar verilmesini
istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının 01/08/1992-02/11/2004 döneminde Antalya Devlet Hastanesinde temizlik işçisi olarak çalıştığını, işyerinde 5 farklı işverenin çalışmasına rağmen davacının işinin değişmediğini, alt işverenlerde çalışmasına rağmen asıl işverenin işyerinin sahibi olan ... olduğunu, davacının emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını, tazminatlarının ödenmediğini belirterek, kıdem tazminatı talebinin hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalılar tarafından davaya cevap verilmemiştir.
Mahkemece, “Davacı vekili 13/03/2007 tarihli duruşmada imzalı beyanıyla Bülbüloğlu Itd. şti. karşı açtığı davadan feragat ettiğini bildirdiğinden, bu şirkete karşı açılan davanın bu sebebe dayalı olarak reddine karar verilmiştir.
Davacı taraf, davacının asıl itibariyle Devlet Hastanesinde çalıştığını, diğer şirketlerin alt işveren olduğunu iddia etmiş ise de, dosya kapsamındaki belgelere göre, Sağlık Bakanlığına bağlı Antalya Devlet Hastanesinin temizlik islerini dönem dönem değişik sirketlere verildiği, buna göre devlet hastanesinin ihale makamı olduğu anlaşılmaktadır. Devlet Hastanesinin asıl işveren veren olduğu davacı tarafından ispatlanmış değildir. Davacının son olarak Altınay ... Ltd. Şti. nde çalışırken emeklilik amacıyla işten ayrıldığı, dosya kapsamında bulunan 02/11/2004 tarihli dilekçeden anlaşılmaktadır. Bu durumda davacı kıdem tazminatına hak kazanmaktadır. Bilirkişi raporuyla hesaplanan kıdem tazminatının son işveren olan davalı şirketten tahsiline karar vermek gerektiği” gerekçesi ile davacı lehine kıdem taminatına hükmedilerek, davalı Altınay Ltd şirketinden tahsiline, davalı Bülbüloğlu Ltd şirketi hakkında açılan davanın feragat nedeniyle reddine, davalı Sağlık Bakanlığı aleyhine açılan davanın ise husumet yokluğundan reddine karar verilmiştir.
Hüküm, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Alt işveren, bir işverenden, işyerinde yürüttüğü mal veya hizmet üretimine ilişkin yardımcı işlerde veya asıl işin bir bölümünde işletmenin ve işin gereği ile teknolojik nedenlerle uzmanlık gerektiren işlerde iş alan ve görevlendirdiği işçileri sadece bu işyerinde çalıştıran diğer işveren olarak tanımlanabilir. Alt işverenin iş aldığı işveren ise, asıl işveren olarak adlandırılabilir. Bu tanımdan yola çıkıldığında asıl işveren alt işveren ilişkisinin unsurları, iki ayrı işverenin olması, mal veya hizmet üretimine dair bir işin varlığı, işçilerin sadece asıl işverenden alınan iş kapsamında çalıştırılması ve tarafların muvazaalı bir ilişki içine girmemeleri gerekir. Alt işverene yardımcı iş, ya da asıl işin bir bölümü, ancak teknolojik nedenlerle uzmanlık gereken işin varlığı halinde verilebilecektir. 4857 sayılı İş Kanununun 2. maddesinde asıl işveren alt işveren ilişkisini sınırlandırılması yönünde yasa koyucunun amacından da yola çıkılarak asıl işin bir bölümünün alt işveren verilmesinde “işletmenin ve işin gereği” ile “teknolojik nedenlerle uzmanlık gerektiren işler” ölçütünün bir arada olması gerektiği belirtilmelidir. 4857 sayılı İş Kanununun 2. maddesinin 6. ve 7. fıkralarında tamamen aynı biçimde “işletmenin ve işin gereği ile teknolojik nedenlerle uzmanlık gerektiren işler” sözcüklerine yer verilmiş olması bu kararlılığı ortaya koymaktadır.
Mahkemece, değinilen gerekçe ile davalı Sağlık Bakanlığı hakkında açılan davada husumet yokluğu nedeniyle red hükmü kurulmuşsa da, dosya içeriğinden, adı geçen davalının hastane temizlik işlerini ihale yolu ile alt işverenlere verdiği, verilen işin İş Kanununun 2. maddesindeki ölçüte uygun olduğu, bu suretle asıl işveren sıfatının bulunduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davalı Sağlık Bakanlığı hakkında açılan davada kabul kararı vermek gerekirken red hükmü kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 8.3.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.