Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/1526 Esas 2019/6850 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1526
Karar No: 2019/6850
Karar Tarihi: 29.05.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/1526 Esas 2019/6850 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, davacının kendisine verdiği tıbbi malzemeler için vadesi geçen faturaya dayalı alacağı olduğunu belirterek, borcu kabul ettiğini ancak bütçelerinin nedeniyle ödeme yapamayacağını söylemiştir. Mahkeme, yapılan yargılama sonucu asıl borcun ödendiği için davanın konusuz kaldığına karar vermiştir. Bu nedenle, davanın reddine ve vekalet ve yargılama giderlerinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen karar, miktar itibariyle kesin olduğu için temyiz hakkı bulunmadığına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: HUMK'nun 427/2 maddesi, 5219 sayılı yasa, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi ve HUMK'nun 440/III-1 maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2019/1526 E. , 2019/6850 K.

"İçtihat Metni"

...vekili avukat ... ile ... Üniversitesi vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 15. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 18/10/2018 tarih ve 2018/483-2018/249 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalıya verdiği tıbbi malzeme karşılığı vadesi geçen faturaya dayalı alacağı bulunduğunu, ihtarla talep ettiğini, davalının cevabi ihtarında borcu kabul ettiği ancak bütçeleri nedeniyle imkan hasıl olduğunda ödenebileceğinin belirtildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 1.960.045,39 TL’nın dava tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiş; bilahare yargılama aşamasında işlemiş faiz talebinden feragat etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu, asıl borcun ödendiği ve bu yönden davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına, faize yönelik talebin feragat nedeniyle reddine, yönelik ödeme yapıldığı ve davanın konusuz kaldığı hususu dikkate alınarak bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, davanın açılmasına davalı sebebiyet verdiğinden ... uyarınca 2.180,00 TL vekalet ücreti ile 202,20 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; hüküm, yargılama giderleri ve vekalet ücreti yönünden davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2018 tarihinden itibaren 2.590,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktar karar tarihi (18.10.2018) itibariyle 2.590,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 29/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.