Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, mensubu bulunduğu ...... Köy hizmetleri müdürlüğünün davalı ..... İl Özel İdaresi Müdürlüğüne devredilmesi üzerine, asıl görevi dışında gönüllü olmaksızın pozisyonu dışında milli eğitim müdürlüğü bünyesinde hizmetli olarak başka bir pozisyonda çalıştırıldığını, iddia ederek Toplu iş sözleşmesinin 26. maddesinin e bendinin son fıkrasına göre fazlaya dair haklarının saklı kalmak üzere, 15/09/2005 tarihinden 03/04/2013 tarihine kadar seyyar görev tazminatı alacağını talep etmiştir.
Davalı, davacının seyyar görev tazminatına hak kazanabilmesi için fiilen gezici olarak çalışması gerektiğini, davacının sabit bir görevde çalıştığını, bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulü karar verilmiştir.
Dosyada bulunan 3. dönem TİS"nin 116. maddesinde sözleşmenin yürürlük tarihinin 01.03.2011-28.02.2013 tarihi olarak belirtildiği, 26/2-e. maddesinde ise “Tayin edildikleri pozisyon dışında bir pozisyon görevinde çalıştırılan işçilerin, tayin edildikleri pozisyonlara nazaran, aynı hizmet bölümü içinde eş veya daha yüksek dereceli pozisyonda çalıştırılmaları halinde, çalıştıkları günlere münhasır olmak üzere gündeliğinden ayrı olarak 01.03.2011 tarihinden itibaren 10 kuruş ödenmeye devam edilir. Bu ödeme, toplu iş sözleşmesinin ikinci yılının birinci ve ikinci altı aylarında ücret zammı oranında artırılarak ödenir. Ayrıca işçi lehine olan primler ödenir. Bu işçilere araziye çıkmaları halinde 6245 sayılı Kanun"da belirtilen esaslar dahilinde hak kazanacağı seyyar görev tazminatı da ödenir”, hükmü bulunmaktadır. Sözkonusu TİS"nin Yolluk ve Seyyar Görev Tazminatı başlığı altındaki 50. maddesinde ise, “Yolluk ve Seyyar Görev Tazminatı konusunda, Harcırah Kanunu, Bütçe Kanunu ve ilgili mevzuat hükümlerine göre ödeme yapılır. Toplu İş Sözleşmesi"ne göre belirli süreli iş sözleşmesi ile çalışan ve fiilen çalıştıkları pozisyonları seyyar görevli olarak vize edilmiş olan işçilere mevzuat çerçevesinde Seyyar Görev tazminatı ödenir”. hükmü yer almaktadır.
6245 sayılı Harcırah Kanunu"nun seyyar olarak vazife gören memur ve hizmetliler başlığı altındaki 49. maddesinde “-asli görevleri gereği memuriyet mahalli dışında ve belirli bir görev bölgesi (Merkez veya il kuruluşuna dahil birimlerde il sınırı, bölge şeklinde çalışan birimlerde bölge sınırı) içinde fiilen gezici olarak görev yapan memur ve hizmetlilere gündelik ve (Aşağıda unvanları sayılanlar hariç) yol masrafı ödenmez.-Bunlardan, Maliye ve Gümrük Bakanlığınca görev unvanları ile iş ve çalışma özellikleri uygun görülenlere; bu Bakanlıkça vize edilen cetvellere dayanılarak fiilen gezici görev yaptıkları günler için almakta oldukları aylık/kadro derecelerine göre müstehak oldukları yurtiçi gündeliklerinin üçte biri günlük tazminat olarak verilir.-Takip memuru, gezici sağlık memuru, ebe, orman muhafaza memuru, koruyucu, koruma memuru, posta dağıtıcısı, hat bakıcısı, tahsildar, gezici başöğretmen ve görev niteliklerinin bunlara benzerliği Maliye Bakanlığınca onaylanacak diğer memur ve hizmetlilerin yol masrafları mutat taşıt araçlarına fiilen ödedikleri miktarlar üzerinden karşılanır" hükmü düzenlenmiştir.
Somut olayda, davacının il merkezinde görev yaptığı ve 6245 sayılı Harcırah Kanunu"nun seyyar olarak vazife gören memur ve hizmetliler başlığı altındaki 49. maddesinde düzenlenen seyyar görev tazminatını hakedecek bir işte çalışmadığı kabulünde olup, TİS 26/2-e. maddesinde tanımlanan işte çalışmadığı sürece seyyar görev tazminatı talep edemez. Davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulü hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 21.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.