MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK.nun 145. maddesinde yer alan "değer azlığı" kavramı, daha çoğunu alabilme olanağı varken yalnızca ihtiyacı kadar ve değeri az olan malın alınması olup, olayda hırsızlık suçunun işleniş biçimine göre TCK.nun 145. maddesinin uygulanma koşulları bulunmadığı gözetilmeden TCK.nun 145. maddesi gereğince sanığa verilen cezadan yazılı şekilde indirim yapılması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış,
Her ne kadar sanığın adli sicil kaydına göre birden fazla tekerrüre esas sabıkası bulunmakta ve mahkeme hangi ilamın tekerrüre esas alındığını karar yerinde belirtmemiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.01.2013 tarih ve 2012/6-1431 esas, 2013/18 karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, sanığın mükerrir olduğunu belirtilmesinin yeterli olduğu, hükümde tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek bulunmadığı, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği hususu gözönüne alındığında tebliğnamenin bu husustaki düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA, 28/11/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.