MAHKEMESİ : .................. İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, asgari geçim indirimi, resmi bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 15.12.2004-14.2.2009 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığını, müvekkilinin sigortada yaptığı incelemede günlerinin eksik gösterildiğini, priminin asıl ücret üzerinden yatırılmadığını iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla mesai, genel tatil, maaş alacağı ve asgari geçim indirimlerinin davalılardan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı ................. vekili; davacının müvekkili işyerinde ilk olarak 01.04.2008 tarihinde işe başladığını, zaman zaman işi bıraktığını ve ara verdiğini, en son 12.08.2010 tarihinde asgari ücret dışında kendisine ücret ödenmesi yönünde ücret artış talebi kabul edilmeyince işyerini müvekkil şirketten izinsiz ve mazeretsiz olarak terk ettiğini, bunun üzerine kendisinin işe dönmesi ve işbaşı yapmasının talep edildiğini ancak davacının işe dönmediği gibi müvekkili şirket hakkında asılsız ve gerçeğe aykırı beyanlar içeren ihtarname gönderdiğini, davacının işten asıl ayrılış sebebinin ücret artış talebinin kabul edilmemesi olduğunu, herhangi bir ücret alacağı bulunmadığını, fazla mesai yapmadığını, tüm izinlerini kullandığını, taleplerinin zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı ..... vekili, husumet ve zamanaşımı itirazında bulunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1. Usul yönünden;
HMK.’un 298/2 (HUMK. nun 382) maddesi gereğince sonradan yazılacak gerekçeli kararın kısa karara uygun olması, tefhim edilen kısa karara aykırı olmaması gerekir. Aksi halde, yargılamanın aleniyeti ilkesi zedelenmiş ve mahkeme kararına güven sarsılmış olacaktır. Asıl olan tefhim edilen kısa karardır. Gerekçeli kararın kısa karara uygun olmaması, çelişki yaratır ve gerekçeli kararın yok hükmünde olduğu anlamına gelir. Belirtmek gerekir ki, kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadı Büyük Genel Kurulu’nun 10.4.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince bozma nedenidir. Hükmünde gerekçeye uygun kurulması gerekir.
Dosya içeriğine göre mahkemece hizmet süresine göre iki ayrı rapor alınmıştır. İlk raporda davacının hizmet süresi 4 yıl 10 7 gün, ikinci rapor da ise 5 yıl 7 ay 22 gün kabul edilerek tazminat ve alacaklar hesaplanmıştır. Mahkemece kararın gerekçe kısmında “Dosyanın hesap bilirkişine tevdi edildiği, bilirkişi Mustafa Keskin’in 2.11.2012 ve 20.09.2013 tarihli raporlarında davacının davalı işyerinde 4 yıl 10 ay 7 gün süre ile çalıştığı, son ücretinin 907,19 TL olduğu, davalı tarafın ücret ödendiği şeklindeki iddiasını ispatlayamadığı salt bu noktadan feshin geçerli olduğu” belirtildiği halde hüküm fıkrasında kıdem tazminatı, fazla mesai ve genel tatil ücretlerinin bilirkişi raporunda davacının iddiası gibi 5 yıl 7 ay 22 gün üzerinden yapılan hesaplamaya göre kabul edilmiştir. Kararın gerekçesindeki hizmet süresi ile hüküm fıkrasındaki alacakların hesaplandığı hizmet süresi yönünde çelişki meydana gelmiştir. ile kararın gerekçe bölümü ile hüküm fıkrası arasında çelişki doğmuştur.
2. Esas yönünden ise;
a) Davacının temerrüt tarihinden itibaren faiz talebi olmadığı halde hükmedilen kararda faizin temerrüt tarihinden itibaren başlatılması hatalıdır.
b) Hükmedilen miktarların net mi brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.